ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชน
เพื่อนพ้องพี่น้องกัน
៤១៩
นอกศาสนาชื่อ วาเสฏฐะ และภารทวาชะ มีความศรัทธาเลื่อมใส
ในบวรพุทธศาสนามาก
กับพระภิกษุ
เย็นวันหนึ่ง
จึงมาขอบวชเป็นสามเณร อาศัยอยู่
แล้วตั้งใจปฏิบัติตามพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด
ทั้งสองรูปพากันเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า
เพื่อจะได้ฟังธรรมอันประเสริฐจากพระองค์ พระผู้มีพระภาคเจ้า
ตรัสถามว่า พวกเธอเคยเป็นพราหมณ์มาก่อน แล้วมาเปลี่ยน
ศาสนาอย่างนี้ ไม่โดนเขาว่าเอาบ้างหรือ
วาเสฏฐะกราบทูลว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พวก
พราหมณ์ไม่พอใจพวกเราเป็นอย่างมาก อีกทั้งด่าด้วยถ้อยคำ
หยาบ พวกเขากล่าวหาว่า พราหมณ์เท่านั้นเป็นวรรณะประเสริฐ
ที่สุด วรรณะเหล่าอื่นเลวทราม พวกพราหมณ์เป็นผู้บริสุทธิ์
บุคคลอื่นไม่บริสุทธิ์ พราหมณ์ทั้งหมดเกิดจากปากของพระพรหม
พวกท่านมาละทิ้งวรรณะที่ประเสริฐ เข้าไปอยู่ในวรรณะที่
เลวทราม คือพวกสมณะโล้น ที่เกิดจากเท้าของพระพรหมทำไม”
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสให้กำลังใจว่า “ดูก่อนวาเสฏฐะ
และภารทวาชะ พวกพราหมณ์ระลึกถึงเรื่องเก่าของตนเองไม่ได้
จึงว่ากล่าวพวกเธอเช่นนั้น ถ้าหากทุกเชื้อชาติ วรรณะ เป็นผู้
เว้นขาดจากปาณาติบาต ไม่ลักขโมย ประพฤติผิดในกาม ไม่พูด
เท็จ ส่อเสียด คำหยาบ เพ้อเจ้อ ไม่เพ่งเล็งอยากได้ของคนอื่น