ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 308/571

ธรรมะเพื่อประชา สัตถันตรกัป ๗ วัน ๓๐๗ เมื่อไม่มีการให้ทาน ความขัดสนจึงเกิดขึ้น เมื่อความ ขัดสนมากขึ้น การลักขโมยก็เกิดขึ้น ครั้นถูกจับได้พระราชา ก็พระราชทานทรัพย์ให้ แล้วรับสั่งว่า “ให้เอาไปเลี้ยงชีพ เลี้ยง มารดาบิดา เลี้ยงบุตรภรรยา ประกอบอาชีพการงาน และบำรุง สมณพราหมณ์” ต่อมาเมื่อการลักขโมยมีเพิ่มมากขึ้นทุกที เพราะหวังว่า พระราชาจะพระราชทานทรัพย์ให้เช่นนี้ พระองค์จึงดำริว่า ถ้าเราให้ทรัพย์แก่คนที่ขโมยอยู่ร่ำไป อทินนาทานก็จะมีมากขึ้น จึงเปลี่ยนมาทาโทษด้วยการตัดศีรษะขโมยเหล่านั้นเสีย เมื่อต้อง แก้ปัญหาด้วยการฆ่า การฆ่าตอบก็เกิดขึ้น พวกขโมยพากันท่า อาวุธของมีคมเพื่อไว้ต่อสู้ป้องกันตัว ไม่ให้เจ้าหน้าที่บ้านเมือง จับได้ อีกทั้งทําการปล้นสะดมในหมู่บ้าน ในพระนคร ตลอดจน ตามถนนหนทางทั่วทุกหนทุกแห่ง เมื่อพระราชาไม่ให้ทาน ก็เกิดความขัดสน เมื่อเกิด ความขัดสน การลักขโมยก็เกิด ทำให้มีการทำอาวุธ การฆ่าการ เบียดเบียนก็เกิดขึ้น แล้วมุสาวาทการโกหกก็เกิดตามมา เมื่อ มุสาวาทเกิด อายุวรรณะก็เสื่อมถอย ที่เสื่อมเพราะมนุษย์มี กิเลสเพิ่มขึ้น มนุษย์ที่มีอายุแปดหมื่นปี จะมีอายุลดลงเหลือ สี่หมื่นปี สองหมื่นปี บุตรของมนุษย์ที่มีอายุสองหมื่นปี จะมีอายุ ถอยลงเหลือหนึ่งหมื่นปี เมื่อมนุษย์มีอายุหนี่งหมิ่นปี บางคนมี