0 ครั้ง
ในบทนี้พูดถึงพระเจ้า สาธินะ ผู้ทรงประสบความรุ่มร้อนและไม่มีความสุข ที่เกิดจากผลแห่งบุญที่มีน้อยมาก จึงได้พูดคุยกับท้าวสักกเทวราชที่เสนอจะช่วยแบ่งบุญให้ แต่พระเจ้า สาธินะ ปฏิเสธ และปรารถนาที่จะบำเพ็ญบุญด้วยตนเองเพื่อสร้างอริยทรัพย์ที่ติดตามไปในอนาคต เขาจึงทบทวนเส้นทางกลับสู่มนุษยโลกเพื่อลงมือทำบุญมากขึ้น การสนทนาแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการบำเพ็ญด้วยตนเองมากกว่าผลประโยชน์ที่ได้จากผู้อื่น โดยที่ท้าวสักกะได้ช่วยส่งพระราชากลับไปยังมิถิลานครเพื่อดำเนินแผนการปรับปรุงชีวิตและบำเพ็ญบุญให้มากขึ้น
-บทเรียนธรรมะ
-ความสำคัญของการบำเพ็ญบุญ
-บทสนทนาระหว่างพระราชาและท้าวสักกะ
-การกลับสู่มนุษยโลกเพื่อหาความสุข