ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเป
ครุกรรม (๒)
การเกิดมาเป็นมนุษย์ ถือว่าเป็นความโชคดีอย่างมหาศาล
แต่การดำรงชีวิตอย่างมนุษย์ผู้มีจิตใจสูงส่งนั้น ไม่ใช่เรื่องง่าย
บุคคลใดก็ตามสามารถประคับประคองชีวิตของตนเองให้ไป
ตามครรลองคลองธรรม บนหนทางแห่งศรัทธาและสัมมาทิฏฐิ
หมั่นสั่งสมบุญบารมีและปฏิบัติธรรม เจริญสมาธิภาวนาเป็น
ประจำ บุคคลนั้นๆ ก็ได้ชื่อว่า เกิดมาใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าสมกับที่
เกิดมาเป็นมนุษย์ โอกาสทองของการทําความดีเป็นของเรา
ทุกคน เพราะเราได้อัตภาพของกายมนุษย์ ซึ่งเป็นกายที่เหมาะสม
ต่อการสร้างบารมีได้มากที่สุด โลกมนุษย์นี้เหมือนกับเป็น
ศูนย์กลางแห่งการสร้างบุญและบาป หลวงพ่อขอย้ำตรงนี้เสมอๆ
ก็เพราะต้องการจะให้ทุกท่านไม่ประมาทในการดำเนินชีวิต ยิ่งเรา
สร้างความดีให้เกิดขึ้นกับตัวเราได้มากเพียงใด นั่นคือก๋าไรของ
ชีวิตที่จะทำให้เราปลื้มอกปลื้มใจ และบุญกุศลก็จะติดตัวเราไป
ทุกภพทุกชาติ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ขุททกนิกาย ธรรมบท ว่า
“ยสส กาเยน วาจาย มนสา นตฺถิ ทุกกฏ
สวุฒิ ตีหิ ฐาเนหิ
ตมห์ พรูหิ พราหมณ์
ผู้ใดไม่มีกรรมที่ทำชั่วทางกาย ทางวาจา และทางใจ
เราเรียกผู้นั้น ซึ่งสำรวมดีแล้ว โดยฐานะทั้งสามว่าเป็น
พราหมณ์”