ธรรมะเพื่อประชาชน: เส้นทางจอมปราชญ์ : หน้า 458/571

ธรรมะเพื่อประชll เส้นทางจอมปราชญ์ (๒) ๔๕๗ เห็นความสงบสํารวมอินทรีย์ของพระเถระ ก็ยิ่งเพิ่มพูนความ ศรัทธามากขึ้น จึงอาราธนานิมนต์ให้ท่านมาฉันที่บ้านทุกๆ วัน กว่าที่จะเข้าสู่บ้านของพราหมณ์ได้ ต้องใช้หัวใจของยอด กัลยาณมิตร อดทนอย่างมาก นี่เพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น ยังไม่ได้เจอกับนาคเสนกุมาร นาคเสนกุมารเป็นเด็กที่มีปัญญามาก เพียงอายุ ๗ ขวบ ก็เล่า เรียนเขียนอ่านกับครูอาจารย์ของฝ่ายพราหมณ์ ฟังเพียง ครั้งเดียวเท่านั้น นาคเสนกุมารก็จำได้หมด จนหมดความรู้ของ ฝ่ายพราหมณ์ ถึงกับถามพราหมณ์ว่า “ความรู้ของพวกเรามี เท่านี้เองหรือ” พ่อของนาคเสนกุมารก็บอกว่า “หมดแล้วลูกเอ๋ย เดี๋ยวพ่อจะแสวงหาครูมาให้” นาคเสนกุมารเดินลงจากปราสาท นั่งรำพึงรำพันอยู่คนเดียวว่า ความรู้ที่เราเรียนมาว่างเปล่า เหมือนอากาศ หาสาระแก่นสารที่แท้จริงไม่ได้ ไม่สามารถทำให้ พ้นจากโลกไปได้เลย ฝ่ายพระโรหณเถระ ทราบความคิดของนาคเสนกุมาร จึงอันตรธานจากวิหารมาปรากฏตรงหน้า พร้อมกับบอกว่า ศิลปศาสตร์ในพุทธศาสนานั้น อุดมล้ำเลิศกว่าความรู้ใดๆ ในโลก นาคเสนเป็นคนใฝ่รู้ ก่อนจะบวชนั้น ก็ต้องซักถามข้อข้องใจกับ พระเถระ แต่จะซักถามอย่างไรนั้น หลวงพ่อจะนำมาเล่าให้ พวกเราได้ศึกษากันในโอกาสต่อไป