ธรรมะเพื่อประชาชน: ปัจจัยในการบรรลุธรรม : หน้า 128/571

ธรรมะเพื่อประชาชll ปัจจัยในการบรรลุธรรม ๑๒๗ *เรื่องมีอยู่ว่า ในชนบทแห่งหนึ่ง มีหมู่บ้านตั้งอยู่ที่เชิงเขา ชื่อ “มาติกคาม” หมู่บ้านนี้มีสตรีเป็นหัวหน้าหมู่บ้าน ชาวบ้าน อยู่ร่วมกันด้วยความสงบร่มเย็น วันหนึ่งมีพระภิกษุ ๖๐ รูป เดินธุดงค์ผ่านมา แล้วเข้าไปบิณฑบาตในหมู่บ้าน ชาวบ้าน เห็นพระมาโปรดถึงที่ จึงได้นิมนต์ให้ท่านอยู่จําพรรษาที่นั่น พระภิกษุเห็นว่าหมู่บ้านนี้เป็นที่สัปปายะ เหมาะแก่การ บำเพ็ญสมณธรรม เพราะไม่มีเสียงอึกทึกดังรบกวน บรรยากาศ ก็ร่มรื่นเย็นสบาย จึงรับนิมนต์เพื่อเข้าอยู่จำพรรษาที่นี่ ชาวบ้าน ต่างช่วยกันจัดเตรียมสถานที่ สร้างกุฏิถวายพระภิกษุสงฆ์เพื่อ ใช้ในการประกอบความเพียรบำเพ็ญสมณธรรม อีกทั้งทุกคน ต่างตั้งใจสมาทานศีล ๕ ด้วยความเบิกบาน พระภิกษุทั้งหมดเมื่อได้ประชุมตกลงกันว่า “พวกเรา บวชแล้ว ไม่ควรประมาทในการปฏิบัติธรรม เพราะว่ามหานรก ๘ ขุม มีประตูเปิดคอยท่าอยู่ เป็นประดุจเรือนของพวกเราทีเดียว เราควรมุ่งทำภาวนา ไม่มัวเสียเวลาจับกลุ่มคุยกัน ไม่เกียจคร้าน ในการทําความเพียร เพราะพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสรรเสริญ ผู้ที่ไม่ประมาท” เมื่อท่านตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ทุกรูปต่างแยก ย้ายนําเพ็ญสมณธรรมของตน *มก. เล่ม ๔๐ หน้า ๓๙๔