การดำรงชีวิตและการสั่งสมบุญบารมี : หน้า 518/571

ธรรมะเพื่อประชาชll เส้นทางจอมปราชญ์ (๙) ๕๑๗ การดำรงชีวิตอยู่ในโลกนี้ นอกจากจะทำมาหากินแล้ว ต้องสั่งสมบุญบารมี ควบคู่กันไปด้วย บุญกุศลที่สั่งสมไว้มาก จะคอยหล่อเลี้ยงใจให้ชุ่มชื่นเบิกบานผ่องใส และกลั่นตัวกันเป็น ดวงบุญที่สุกใสสว่าง ติดแน่นอยู่ศูนย์กลางกาย ถ้าหากเราสั่งสม สิ่งใดไว้มากๆ สิ่งนั้นก็จะมีผลต่อเราทั้งในปัจจุบัน และอนาคต เพราะว่าใจเป็นสภาวะที่มีอานุภาพ และทรงจำสิ่งที่เราทำไว้ติด อยู่ในใจของเราตลอดเวลา คำว่าติดใจนี่ลึกซึ้ง ผงเข้าตาใช้ เวลาเขี่ยไม่นานก็ออก แต่ผงธุลีคือกิเลสที่ติดอยู่ในใจ ไม่รู้ว่า ต้องใช้เวลานานแค่ไหน ถึงจะชำระให้สะอาดบริสุทธิ์หมดจด จากกิเลสอาสวะเหล่านั้นได้ ดังนั้นเราต้องหมั่นฝึกฝนอบรมใจ ให้หยุดนิ่ง ให้สะอาดบริสุทธิ์เป็นประจำสม่ำเสมอ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน วัตถุปมสูตร ว่า “จิตฺเต สงฺกิลิฏเฐ ทุคคติ ปาฏิกงฺขา เมื่อจิตเศร้าหมอง ไม่ผ่องใส ทุคติเป็นอันหวังได้ จิตเต อสงฺกิลิฏเฐ สุคติ ปาฏิกงฺขา เมื่อจิตไม่เศร้าหมอง มีความผ่องใส สุคติก็เป็นอัน หวังได้” อวิชชาคือความมืดมนของชีวิตที่ห่อหุ้มใจของเราไว้ทำให้ กําหนดเส้นทางที่จะดำเนินไปสู่จุดหมายปลายทางไม่ถูกต้อง