ปัจจัยในการบรรลุธรรม : หน้า 129/571

Bsual ปัจจัยในการบรรลุธรรม ๑๒๘ วันหนึ่ง หลังจากพระฉันเพลเสร็จแล้ว อุบาสิกาได้พา ชาวบ้านมาถวายนํ้าปานะ และไทยธรรมที่จําเป็นแด่พระสงฆ์ แต่ไม่พบพระภิกษุแม้แต่รูปเดียว นางจึงได้ตีระฆังให้สัญญาณ พระภิกษุ เพื่อจะได้ถวายไทยธรรมโดยพร้อมเพรียงกัน ฝ่ายคณะสงฆ์ต่างคิดว่า คงจะมีภิกษุรูปใดรูปหนึ่งอาพาธ เป็นแน่ จึงรีบเดินออกมาจากป่ารูปละทิศละทาง อุบาสิกาเห็น ภิกษุเดินมาคนละทางอย่างนั้น ก็เข้าใจว่า พระคุณเจ้าทะเลาะ วิวาทกันเป็นแน่ จึงกราบถามท่านว่า “พระคุณเจ้าผู้เจริญ ท่าน ทั้งหลายทะเลาะวิวาทกันหรือ ทำไมจึงไม่มาโดยพร้อมเพรียงกัน” “มหาอุบาสิกา อาตมาไม่ได้ทะเลาะกันหรอก แต่ได้แยก ย้ายกันไปบำเพ็ญสมณธรรม” อุบาสิกาถามว่า “ที่เรียกว่า สมณธรรมนั้นคืออะไร” พระเถระตอบว่า “สมณธรรม ก็คือการทำสมาธิเจริญ ภาวนา ตามรักษาจิตของตนไม่ให้ฟุ้งซ่าน ฝึกใจให้สงบ ให้หยุดนิ่ง เป็นเอกัคคตา โดยพิจารณาปล่อยวางสังขารร่างกายนี้ว่า เป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตน ใจจะได้หลุดพ้นจาก กิเลสอาสวะ” “พระคุณเจ้าผู้เจริญ แล้วฆราวาสอย่างดิฉันจะทําได้ไหม” “ทําได้สิ ฆราวาสก็สามารถทําภาวนาได้”