ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
เส้นทางจอมปราชญ์ (๘)
๕๑๑
ภัตตาหารแด่พระสารีบุตรเถระ ก็ได้เป็นปุณณกเศรษฐีในวันนั้น
มารดานายโคบาลเป็นหญิงผู้ประกอบด้วยศรัทธา เอาผม
ของตัวเองไปขายได้ทรัพย์ ๔ กหาปณะ แล้วเอาทรัพย์นั้นไปซื้อ
อาหารมาใส่บาตรพระมหากัจจายนเถระก็ได้ผลในปัจจุบัน
บุญส่งผลให้นางได้เป็นอัครมเหสีของพระเจ้าอุเทนในวันที่ถวาย
อาหารนั้น
นางสุปปิยาอุบาสิกาเอามีดเฉือนเนื้อขาของตนเอง
แกงถวายพระภิกษุไข้ ในวันรุ่งขึ้น บาดแผลที่เฉือนหายสนิท
ไม่มีแม้กระทั่งรอยแผลเป็น ส่วนนางมัลลิกาได้ถวายขนมถั่ว
เพียง ๔ ก้อน แด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทำให้ได้เป็นอัครมเหสี
ของพระเจ้าปเสนทิโกศลในวันนั้นเช่นกัน นายสุมนมาลาการ
ถวายดอกมะลิ ๘ กำมือ บูชาพระพุทธเจ้า ก็ได้สมบัติมากมาย
ที่พระราชาพระราชทานให้ ส่วนพราหมณ์เอกสาฎกได้ถวายผ้าห่ม
ที่มีอยู่ผืนเดียว บูชาธรรมพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทำให้ได้รับพระ
ราชทานสิ่งของมีค่าอย่างละ ๔ อย่างในวันนั้น คนกระทำกุศล
แล้วได้รับผลประจักษ์รวม 5 คนด้วยกัน ขอเจริญพร”
พระยามิลินท์ได้ฟังเช่นนั้นก็นึกกระหยิ่มอยู่ในใจ เพราะ
มองเห็นช่องทางที่จะทำให้พระเถระจนด้วยคำพูด จึงตรัสว่า
“ข้าแต่พระนาคเสน ขนาดในศาสนาของพระพุทธเจ้าของเรานี้
มีคนทําบุญได้ผลทันตาเห็นเพียงแค่ 5 คนเท่านั้น โยมจึงมีความ