ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
เพียรเถิดจะเกิดผล
เดินวนกลับมาที่เดิม บริวารทั้งหมดรู้สึกอ่อนล้าและหิวโหยมาก
เพราะขาด า ต่างพากันท้อแท้ไปตามๆ กัน
เราเห็นดังนั้น จึงคิดว่าถ้าหากเราละความเพียรเสียอีก
คนหนึ่ง หมู่คณะก็จะถึงแก่ความตายกันหมด เราจึงออกเดิน
สํารวจดูบริเวณรอบๆ นั้นกับเธอ พบว่ามีหญ้าแพรกกอหนึ่ง
ขึ้นอยู่ เพราะว่าได้รับความชื้นจากแหล่งน้ำเบื้องล่าง จึงกลับไป
บอกบริวาร ให้มาช่วยกันขุดพื้นทรายใต้กอหญ้านั้น ขุดลึกลงไป
จนถึง ๖๐ ศอกแล้วก็ยังไม่พบน้ำ กลับพบแต่แผ่นหินขวางอยู่
เหล่าบริวารเห็นดังนั้น ก็พากันสิ้นหวัง หมดอาลัยในชีวิต
ต่างละความเพียร นอนรอคอยความตายกันอยู่ ณ ที่นั่นเอง
ย
แต่เรามิได้ท้อใจ เพราะมิอาจเห็นบริวารทั้งหมด ต้อง
มาพบกับความหายนะต่อหน้าต่อตา เราได้ลงไปในหลุมนั้น
ลองแนบหูฟังที่แผ่นหิน ได้ยินเสียงน้ำไหลอยู่เบื้องล่าง จึงบอก
ให้ทุกคนมาช่วยกันเอาค้อนทุบแผ่นหิน ทุกคนก็ได้ช่วยกันทุบจน
หมดเรี่ยวหมดแรงไปตามๆ กัน เหลือเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น
ที่ยังสู้อยู่ เราจึงบอกให้เธอทุ่มเทเรี่ยวแรงทำต่อไปอีก เธออดทน
ทุบแผ่นหินจนเลือดอาบฝ่ามือโดยมิได้บ่นสักคำ
ในที่สุด แผ่นหินนั้นก็แตก ลำน้ำพุ่งขึ้นมาสูงราวกับลำตาล
ทุกคนดีใจเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ ก็เพราะความเพียรของเธอ