รักษาใจเพียงหนึ่งเดียว : หน้า 95/571

รักษาใจเพียงหนึ่งเดียว ៩៤ ในขณะที่ท่านฟังพระธรรมเทศนาจากพระพุทธองค์ อยู่นั้น ท่านได้ปล่อยจิตไปตามกระแสเสียงของพระพุทธองค์ ทำจิตให้หยุดนิ่งอยู่ภายใน เมื่อพระธรรมเทศนาจบลง ท่านได้ บรรลุธรรมเป็นพระโสดาบันทันที จากเรื่องนี้ จะเห็นได้ว่า การรักษาจิตนี้แม้จะรักษาได้ยาก แต่ถ้าหากท่ากันจริงๆ จังๆ เราก็จะได้ในสิ่งที่ได้โดยยาก นั่นคือ ได้เข้าถึงธรรมกาย ได้บรรลุมรรคผลนิพพาน และความสุขจะ พรั่งพรูออกมาอย่างไม่มีประมาณ การสำรวมระวังจิตเป็นสิ่งที่ สําคัญมาก วันคืนที่ผ่านไป เราควรประคับประคองใจให้หยุดนิ่ง อย่าได้ไปขุ่นมัว หรือไปคิดเรื่องฟุ้งซ่านที่ไม่เป็นสาระ ควรหันมา พิจารณาใจของเราว่า วันนี้ใจหยุดดีแล้วหรือยัง สามารถรักษาใจ ให้มีอารมณ์ดีอารมณ์สบายได้หรือไม่ ถ้าหากทำได้อย่างนี้ควบคู่ ไปกับการทำมาหากิน หรือการศึกษาเล่าเรียนก็ตาม ถึงเวลา ทำสมาธิ ใจของเราจะกลับเข้าสู่ภายในได้เร็ว ใจจะหยุดนิ่งโดย อัตโนมัติ ไม่รู้สึกว่าต้องฝืน หรือถูกบังคับเลย เพราะฉะนั้น อย่าให้ใจซัดส่ายไปในเรื่องไร้สาระ ผู้รู้ได้ กล่าวไว้ว่า “เย จิตติ สญฺญเมสฺสนฺติ ชนเหล่าใดจักสํารวมระวังจิต คือไม่ให้ฟุ้งซ่านไปในอารมณ์ที่พอใจ รู้จักบังคับจิตใจ โมกฺขนฺติ มารพนธนา ชนเหล่านั้นจักสามารถรอดพ้นจากบ่วงแห่งมารได้”