ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชll
สมปรารถนาได้ด้วยบุญ
๓๑๗
อีกต่อไป ใครอยากได้ผ้าก็ให้มาเอาจากต้นกัลปพฤกษ์นี้” ตั้งแต่
นั้นมา มหาชนชาวชมพูทวีปต่างก็อยู่ดีมีสุขด้วยอานุภาพบุญ
ของพระราชา
กาลเวลาล่วงไป
พระเทวีได้เห็นสมบัติมากมายของ
พระราชา จึงดำริที่จะให้พระองค์บำเพ็ญกุศล แต่พระราชาก็ไม่
ได้ทําบุญกุศลอะไร จึงตักเตือนพระราชาว่า “ข้าแต่สมมติเทพ
สมบัติมากมายเหล่านี้ เกิดขึ้นเพราะบุญเก่าของพระองค์
แต่พระองค์ควรสั่งสมบุญใหม่ให้ยิ่งๆ ขึ้นไปด้วย เพราะบัณฑิต
ทั้งหลายสรรเสริญความไม่ประมาท”
พระราชาตรัสถามว่า “แล้วเราจะให้ทานแก่ใครล่ะ
เพราะสมณะก็ไม่มีเลย” พระเทวีกราบทูลว่า “ธรรมดาโลกนี้ไม่
เคยว่างเปล่าจากพระอรหันต์ ขอพระองค์ทรงจัดเตรียมมหา
ทานเถิด หม่อมฉันจะเป็นผู้นิมนต์พระมาในวันพรุ่งนี้” พระราชา
ทรงรับสั่งให้จัดเตรียมทานที่ประณีตสําหรับสมณะไว้มากมาย
วันรุ่งขึ้นพระเทวีได้ตั้งจิตอธิษฐานว่า “หากทิศใดมีพระอรหันต์
ขอสมณะทั้งหลาย โปรดมาเป็นเนื้อนาบุญให้กับพระราชา
ด้วยเถิด”
ขณะนั้นเอง พระปัจเจกพุทธเจ้า ๕๐๐ องค์ ซึ่งอยู่ใน
ป่าหิมพานต์ รับรู้ถึงการอาราธนาของพระเทวี จึงพากันเหาะ