ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเรll
สู้จนกว่าจะชนะ
๖๗
ในการทําความเพียร เพื่อขจัดกิเลสอาสวะให้หมดสิ้นไปจากใจ
ซึ่งเป็นงานสําคัญ ที่ต้องทําด้วยตัวเอง จะทําแทนกันไม่ได้
อีกทั้งต้องทุ่มเทชีวิตจิตใจ จะทำๆ หยุดๆ หรือทำเฉพาะช่วงที่มี
เวลาและอารมณ์ก็ไม่ได้ จะต้องทำอย่างต่อเนื่อง จึงจะสามารถ
บรรลุจุดหมายปลายทางของชีวิต คือการได้เข้าถึงที่พึ่งภายใน
คือพระรัตนตรัย
*ในสมัยพุทธกาล มีพระภิกษุรูปหนึ่ง ซึ่งมีความตั้งใจ
ปฏิบัติธรรมอย่างจริงจังมาตลอด แต่เมื่อเวลาผ่านไปนานวันเข้า
ก็ยังไม่เห็นผลของการปฏิบัติ จึงเกิดความท้อแท้คลายความเพียร
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงมีพระมหากรุณาธิคุณ ได้ทรงเรียก
ภิกษุนั้นมาแล้วตรัสว่า “ดูก่อนภิกษุ บัณฑิตทั้งหลายในกาลก่อน
ได้กระทำความเพียร แม้ถือกำเนิดในสัตว์เดียรัจฉาน ได้รับ
บาดเจ็บสาหัส ก็ยังไม่ละความเพียรเลย” แล้วพระองค์ทรง
ระลึกชาติหนหลัง นำอดีตชาติในครั้งที่พระองค์ได้บังเกิดเป็น
ม้าอาชาไนย มาตรัสเล่าให้ภิกษุรูปนั้นฟังว่า
สมัยนั้น เราถึงความประเสริฐกว่าม้าทั้งหลาย ได้ชื่อว่า
โภชาซานียะ มีลักษณะองอาจสง่างาม สมบูรณ์ด้วยพละกำลัง
*มก. เล่ม ๕๕ หน้า ๒๔๗