ธรรมะเพื่อประชาชน: เรื่องราวของมาตังคะ : หน้า 274/571

ธรรมะเพื่อประชาช คนจะดีอยู่ที่การกระทำ ๒๗๓ ชาวเมืองที่รอคอยการมาของนาง เมื่อไม่เห็นนางมา และรู้ว่ามาตังคะเป็นต้นเหตุ ก็พากันโกรธเคือง ต่างช่วยกันรุม ทุบตีมาตังคะจนบาดเจ็บสาหัส และสลบไป แล้วนําร่างไปทิ้งที่ กองขยะ เมื่อมาตังคะรู้สึกตัวขึ้นมา รู้ว่าลูกสาวพราหมณ์เป็นต้น เหตุให้ตนถูกชาวเมืองรุมประชาทัณฑ์ จึงตรงไปที่บ้านของ พราหมณ์ แล้วนอนขวางหน้าประตูบ้านประกาศว่า “ถ้าไม่ได้ ลูกสาวพราหมณ์มาเป็นภรรยาก็จะไม่ยอมลุกขึ้น จะนอนตาย อยู่ที่ตรงนี้แหละ” คนในสมัยนั้นเชื่อกันว่า ถ้าคนจัณฑาลมานอนตายอยู่ หน้าประตูบ้านของใคร คนในบ้านหลังนั้น และบ้านใกล้เคียง โดยรอบอีก ๗ หลังคาเรือน ต้องกลายเป็นคนวรรณะจัณฑาลหมด พ่อของนางกลัวนายมาตังคะจะมานอนตายอยู่หน้าบ้าน จึงสั่ง ให้คนรับใช้ขนเงินทองเป็นจํานวนมากมาให้เขา แล้วอ้อนวอน ให้ย้ายไปอยู่ที่อื่น แต่เขาก็ไม่ยอม และไม่สนใจที่จะรับของมีค่า เหล่านั้น ยังคงนอนอยู่ที่เดิมไม่ยอมไปไหน จนผ่านไปถึง ๗ วัน เพื่อนบ้านรอบๆ ทนไม่ไหว เพราะ ๗ วันแล้ว มาตังคะยังไม่ได้ กินอะไรเลย วันนี้เขาต้องตายแน่ ต่างบีบคั้นให้พราหมณ์ยก ลูกสาวให้ เพื่อเรื่องจะได้จบลง ในที่สุด พราหมณ์จำต้องยอมยกลูกสาวสุดที่รักให้ มาตังคะ แต่พระโพธิสัตว์ไม่มีเจตนาจะได้นางมาเป็นภรรยา