การบริจาคและการเดินทางเพื่อทำธุรกิจ : หน้า 201/571

Bsu:mall บุญเท่านั้นที่เป็นที่พึ่ง ๒๐๐ ของตนอีก ๑ แห่ง ทั้งยังได้สละทรัพย์วันละ 5 แสนกหาปณะ อย่างต่อเนื่อง ท่านทำเช่นนี้ทุกวัน เงินทองที่มีอยู่จึงค่อยๆ ร่อยหรอลงไป วันหนึ่ง ท่านเกิดความคิดขึ้นว่า ถ้าทรัพย์ของเราหมด เราก็ไม่มีอะไรจะให้ทาน ตอนนี้ทรัพย์ยังพอมีอยู่ เราควรเดินทาง ไปทําการค้า เพื่อให้ได้ทรัพย์มาทำทานต่อไป คิดดังนี้แล้ว ท่านจึงบรรทุกสินค้าเต็มลำเรือ เตรียมเดินทางไปค้าขายยัง ต่างเมือง ก่อนออกจากบ้านได้สั่งภรรยาและลูกๆ ว่า “ให้หมั่น ทำทานอย่าได้ขาด และช่วยกันจัดแจงอาหารหวานคาว คอย ต้อนรับทุกคนให้ดี” จากนั้นจึงพาบริวารออกเดินทางมุ่งหน้าไป ที่ท่าเรือเพื่อขึ้นเรือไปด้วย ขณะนั้นเป็นเวลาเที่ยงวัน ทั้งลมก็แรงแดดก็ร้อน พื้นทราย ที่เดินอยู่ก็ร้อนระอุ พระปัจเจกพุทธเจ้าซึ่งเข้านิโรธสมาบัติมา ตลอด ๗ วัน เพิ่งออกจากนิโรธสมาบัติ เห็นสังขพราหมณ์ ด้วยญาณ จึงต้องการอนุเคราะห์ให้มีบุญคุ้มครองในระหว่าง เดินทางไปค้าขายยังต่างแดน เพราะรู้ว่าสังขพราหมณ์จะ ประสบภัยในกลางทะเล ท่านจึงเหาะมาทางอากาศ แล้วเดิน สวนทางกับสังขพราหมณ์ แม้ท่านจะเดินไปบนพื้นทรายร้อนๆ ด้วยเท้าเปล่า แต่ก็อยู่ในอาการสงบสำรวม