ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ครุกรรม(๑)
๑๗
ย่อมได้บาปมหันต์ต้องอนันตริยกรรมหนักทีเดียว แม้ท่านเป็น
มนุษย์ธรรมดา แต่บรรลุธรรมแล้วเป็นพระขีณาสพ แต่ยังถือ
เพศฆราวาสอยู่ ผู้ใดไปทำร้ายท่าน ผู้นั้นถือได้ว่าทำอรหันตฆาต
ต้องอนันตริยกรรมด้วย
แม้ในกรณีที่เป็นปุถุชนคนธรรมดา แต่มีความเลื่อมใสใน
พระพุทธศาสนา จึงมุ่งหน้าประพฤติปฏิบัติธรรม ในขณะที่
กำลังบำเพ็ญเพียรอยู่นั้น บังเอิญว่ามีคนร้ายต้องการจะฆ่าท่าน
ให้ตาย จึงลอบนำยาพิษมาใส่ในอาหารและน้ำดื่ม เมื่อท่านผู้นั้น
รับประทานอาหารและน้ำเข้าไป ทุกขเวทนาแรงกล้าเพราะยาพิษ
ก็บังเกิดขึ้น ท่านกำหนดเอาทุกขเวทนานั้นมาเป็นหนทางแห่ง
กัมมัฏฐาน ด้วยความตั้งใจอย่างมุ่งมั่นในเวทนานุปัสสนา
ประคองใจรักษาใจจนกระทั่งหยุดนิ่งจนเข้าถึงกายธรรมอรหัต
ตัดกิเลสอาสวะได้ สิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ แล้วดับขันธ์เข้าสู่
อายตนนิพพาน เพราะไม่สามารถจะทนฤทธิ์ของยาพิษได้จึงละ
สังขาร ถ้าเป็นกรณีนี้คนลอบวางยาพิษ คิดประทุษร้ายต่อท่าน
ผู้ประพฤติดีปฏิบัติชอบ ย่อมได้บาปมหันต์ เป็นอรหันตฆาต
ต้องอนันตริยกรรม ซึ่งเป็นครุกรรมหนักที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
ขึ้นสวรรค์ไม่ได้ บรรลุมรรคผลนิพพานก็ไม่ได้
เรื่องของอนันตริยกรรมนั้นเป็นเรื่องร้ายแรงที่ห้ามสวรรค์
ห้ามมรรคผลนิพพานในปัจจุบันชาติทีเดียว ถ้าพลาดพลั้งไปแล้ว