อนันตริยกรรมและผลกรรมหนัก : หน้า 18/571

ธรรมะเพื่อประช ครุกรรม(๑) ๑๗ ย่อมได้บาปมหันต์ต้องอนันตริยกรรมหนักทีเดียว แม้ท่านเป็น มนุษย์ธรรมดา แต่บรรลุธรรมแล้วเป็นพระขีณาสพ แต่ยังถือ เพศฆราวาสอยู่ ผู้ใดไปทำร้ายท่าน ผู้นั้นถือได้ว่าทำอรหันตฆาต ต้องอนันตริยกรรมด้วย แม้ในกรณีที่เป็นปุถุชนคนธรรมดา แต่มีความเลื่อมใสใน พระพุทธศาสนา จึงมุ่งหน้าประพฤติปฏิบัติธรรม ในขณะที่ กำลังบำเพ็ญเพียรอยู่นั้น บังเอิญว่ามีคนร้ายต้องการจะฆ่าท่าน ให้ตาย จึงลอบนำยาพิษมาใส่ในอาหารและน้ำดื่ม เมื่อท่านผู้นั้น รับประทานอาหารและน้ำเข้าไป ทุกขเวทนาแรงกล้าเพราะยาพิษ ก็บังเกิดขึ้น ท่านกำหนดเอาทุกขเวทนานั้นมาเป็นหนทางแห่ง กัมมัฏฐาน ด้วยความตั้งใจอย่างมุ่งมั่นในเวทนานุปัสสนา ประคองใจรักษาใจจนกระทั่งหยุดนิ่งจนเข้าถึงกายธรรมอรหัต ตัดกิเลสอาสวะได้ สิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ แล้วดับขันธ์เข้าสู่ อายตนนิพพาน เพราะไม่สามารถจะทนฤทธิ์ของยาพิษได้จึงละ สังขาร ถ้าเป็นกรณีนี้คนลอบวางยาพิษ คิดประทุษร้ายต่อท่าน ผู้ประพฤติดีปฏิบัติชอบ ย่อมได้บาปมหันต์ เป็นอรหันตฆาต ต้องอนันตริยกรรม ซึ่งเป็นครุกรรมหนักที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ขึ้นสวรรค์ไม่ได้ บรรลุมรรคผลนิพพานก็ไม่ได้ เรื่องของอนันตริยกรรมนั้นเป็นเรื่องร้ายแรงที่ห้ามสวรรค์ ห้ามมรรคผลนิพพานในปัจจุบันชาติทีเดียว ถ้าพลาดพลั้งไปแล้ว