ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรร
เราชนะแล้ว
๑๑๐
ทำให้พระองค์เกิดความเมตตากรุณา และรับสั่งให้พระราชทาน
ผ้าสาฎกเนื้อดีแก่พราหมณ์ ๑ คู่
พราหมณ์รับแล้วก็ไม่เก็บไว้เอง ได้น้อมถวายผ้าคู่นั้นแด่
พระบรมศาสดาอีก พระราชาทอดพระเนตรเห็น เกิดความปีติ
จึงเอาผ้ามาให้พราหมณ์อีก จาก ๒ คู่ เป็น ๔ คู่ ๘ คู่ และ ๑๖ คู่
พราหมณ์ก็ได้นําผ้าเหล่านั้น น้อมถวายเพื่อบูชาธรรมแด่
พระพุทธองค์ทั้งหมด
พระราชาคิดว่า พราหมณ์นี้มีใจใหญ่ได้ถวายทานจนหมด
จึงรับสั่งให้ราชบุรุษนําผ้ากัมพลชั้นเยี่ยม ๒ ผืน มาบูชาธรรม
แก่พราหมณ์ ปกติผ้ากัมพลนี้มีแต่พระราชาเท่านั้นที่ทรงใช้
สามัญชนไม่คู่ควรที่จะใช้ แต่พราหมณ์เป็นผู้มีบุญ ได้ทำบุญกับ
เนื้อนาบุญอันเลิศ คือพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สมบัติอันเลิศจึง
บังเกิดขึ้น
พราหมณ์คิดว่า ผ้ากัมพล ๒ ผืนนี้เป็นของสูง คนเช่น
เรามิบังอาจที่จะนำมาใช้ จึงได้นำผ้ากัมพลผืนหนึ่งไปขึงเป็น
เพดาน ณ ที่บรรทมในพระคันธกุฎีของพระบรมศาสดา ส่วนอีก
ผืนหนึ่งนำไปขึงเป็นเพดานในที่ฉันของพระภิกษุสงฆ์ เมื่อ
พระราชาเสด็จเข้าเฝ้าพระบรมศาสดา ทอดพระเนตรเห็น
ผ้ากัมพลก็จำได้ จึงตรัสถามพระบรมศาสดาถึงที่มาของผ้าผืนนี้