ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
เส้นทางจอมปราชญ์ (๔)
๔๗๑
เป็นผู้มีโชคแล้ว ก็รักษาความเป็นผู้มีโชคนี้ไว้ให้ดีให้หมั่นฟังธรรม
และประพฤติปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม
*ต่อจากครั้งที่แล้ว หลังจากที่พระนาคเสนออกบวช
และร่าเรียนจนกระทั่งแตกฉานในปริยัติธรรมแล้ว แต่การ
ปฏิบัติยังไม่สมบูรณ์พร้อมที่จะนำไปสู่ปฏิเวธ พระอาจารย์สมัยก่อน
ท่านให้ความสำคัญกับปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธมาก เพราะจะทำให้
ผู้นั้นเป็นที่พึ่งของมหาชน และยังเป็นที่พึ่งให้กับตัวเองอีกด้วย
เมื่อพระธรรมรักขิตเถระเห็นนาคเสนภิกษุเรียนจบแล้ว จึงเอ่ย
เตือนว่า “ท่านนาคเสน ตัวท่านเป็นเหมือนคนเลี้ยงโค แต่ไม่
รู้จักรสของนมโคเลย แม้ท่านจะแตกฉานในพระไตรปิฎกสักแค่ไหน
แต่ไม่รู้รสแห่งธรรมอันเกิดจากการฝึกฝนใจให้หยุดนิ่ง การบวช
ก็ยังไม่สมบูรณ์”
พระนาคเสนได้ฟังดังนั้น ท่านก็ได้คิด จึงตั้งใจประพฤติ
ปฏิบัติธรรมจนกระทั่งหยุดใจได้สนิทสมบูรณ์ เข้าถึงธรรมกาย
อรหัตเป็นพระอรหันต์ หมดสิ้นอาสวกิเลส นี่คือจุดเริ่มต้นของ
ตำนานที่ยิ่งใหญ่ในทางพระพุทธศาสนา เพราะต่อไป ท่านได้ใช้
ดวงปัญญาอันบริสุทธิ์ของท่านไปแก้ไขปัญหาของพระราชา
ผู้มากด้วยทิฏฐิ
*มิลินทปัญหา (ฉบับแปลโดย ปุ้ย แสงฉาย)