บุญและการปกป้องในมหาสมุทร : หน้า 203/571

บุญเท่านั้นที่เป็น นที่พึ่ง ܤܐܘܤܐ พระโพธิสัตว์ตั้งสติมั่น เตรียมตัวรับกับสถานการณ์โดย เอาน้ำมันทาทั่วตัว รับประทานน้ำตาลกรวด และเนยใสจนอิ่ม เพียงพอต่อความต้องการ แล้วปีนขึ้นยอดเสากระโดงเรือกับ คนรับใช้คนสนิท กําหนดทิศที่จะไป แล้วกระโดดลงสู่มหาสมุทร กับคนรับใช้ พยายามว่ายน้ำออกจากเรือ ในที่สุดเรือก็จมลง ท่านว่ายน้ำอยู่ในกลางมหาสมุทรอยู่ถึง ๗ วัน ในคราวลำบากที่ กำลังประสบทุกข์เช่นนี้ ท่านนึกถึงบุญที่ได้ทำไว้เท่านั้น วันนั้น เป็นวันอุโบสถ ท่านจึงตั้งจิตรักษาอุโบสถศีลกลางมหาสมุทร ะ นนเอง เทพธิดามณีเมขลาเห็นพระโพธิสัตว์ว่ายน้ำอยู่กลาง มหาสมุทร จึงนำอาหารทิพย์มาให้ แต่พระโพธิสัตว์ไม่ยอมรับ ประทานเพราะตั้งใจรักษาอุโบสถศีล ท่านถามเทพธิดาว่า ทำไม จึงมาช่วยท่าน เทพธิดาตอบว่า เพราะท่านสังขพราหมณ์ได้ ทําบุญไว้มากมาย อีกทั้งก่อนออกเดินทางยังมีจิตเลื่อมใส ได้ถวาย รองเท้าและร่มแด่พระปัจเจกพุทธเจ้าผู้เป็นเนื้อนาบุญอันเลิศ ดังนั้นผลบุญจึงตามคุ้มครองท่าน พระโพธิสัตว์ฟังแล้วเกิดความปีติยินดีว่า บุญที่เราให้ ทานทุกวัน อีกทั้งได้ถวายร่ม และรองเท้าแต่ทักขิไณยบุคคล ส่งผลได้ถึงขนาดนี้ เราจะต้องรอดตายกลับบ้านได้อย่างแน่นอน เทพธิดาได้เนรมิตเรือที่ทำด้วยรัตนะอย่างวิจิตรประณีต