ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 332/571

ธรรมะเพื่อประชา โลภ นัก มักลาภหาย ๑๑๑ เราเกิดมาภพชาติหนึ่ง เพื่อแสวงหาที่พึ่งที่ระลึกอัน แท้จริง แสวงหาสิ่งที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลง เป็นสุขได้ด้วยตนเอง และเป็นตัวตนที่แท้จริง สิ่งที่เราต้องการนี้รวมประชุมอยู่ใน ธรรมกายทั้งหมด ธรรมกายคือแก่นของชีวิต เป็นชีวิตในระดับ ลึกที่อยู่ภายในตัวของเรา ที่ทุกคนมีสิทธิ์จะเข้าถึงได้หากฝึกใจ ให้หยุดนิ่ง ถ้าหยุดได้เมื่อไรก็เข้าถึงได้เมื่อนั้น เมื่อเราเข้าถึง ธรรมกายแล้ว ชีวิตเราจะอยู่อย่างมีความหมาย และอยู่อย่างมี เป้าหมาย เป็นชีวิตที่มีแก่นสารสาระมีความมั่นคง และปลอดภัย ตลอดกาล พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน สีลวนาคชาดก ว่า “อกตญฺญุสฺส โปสสฺส นิจฺจํ วิวรทสฺสิโน สพฺพญฺเจ ปฐวี ทชฺชา เนว นํ อภิราธเย ถึงหากจะให้แผ่นดินทั้งหมด แก่คนอกตัญญู ผู้คอยมอง หาช่องอยู่เป็นนิตย์ ก็ไม่ทำให้เขาพอใจได้” ไม่มีสมบัติชิ้นใดในโลก ที่จะทําให้คนโลภมาก เกิดความ รู้สึกว่าเพียงพอ คนโลภจะมีใจพร่องอยู่เป็นนิตย์ ทำให้ไม่ยินดี ในสิ่งที่ตนเองได้ไม่พอใจในสิ่งที่มี หรือแม้ได้สิ่งที่ปรารถนามาแล้ว ก็ยังอยากได้สิ่งอื่นต่อไปอีก บางครั้งถึงขนาดหาบาปอกุศลโดย ไม่คำนึงถึงความถูกต้องดีงาม เหตุที่ชาวโลกมีการเอารัดเอา