ข้อความต้นฉบับในหน้า
suall
ผู้มีจิตตั้งมั่นไม่หวั่นไหว
๓๗๐
มีความเลื่อมใสในนักบวชนอกพระพุทธศาสนา และได้ปวารณา
ตนเป็นอุปัฏฐากของนักบวชเหล่านั้น
วันหนึ่ง พระบรมศาสดาทรงแผ่ข่ายพระญาณตรวจดู
สัตวโลกในเวลาใกล้รุ่งทรงเห็นว่าปุรพันธะมีบุญที่จะได้บรรลุธรรม
พระองค์จึงเสด็จไปบิณฑบาตที่หน้าบ้าน เมื่อปุรพันธะแลเห็น
พระพุทธองค์ ก็คิดว่า พระสมณโคดมทรงอุบัติในตระกูลกษัตริย์
และเป็นผู้ที่มหาชนรู้จักกันเป็นอย่างดี การที่เราจะไม่ไปกราบ
นมัสการพระพุทธองค์นั้น เป็นการไม่สมควร ท่านจึงเข้าไป
กราบที่พระยุคลบาทของพระบรมศาสดาพร้อมทั้งรับบาตร
แล้วอาราธนาพระองค์ให้เสด็จเข้าไปในเรือน
เมื่อพระบรมศาสดาประทับนั่งบนพุทธอาสน์แล้ว
ปุรพันธะได้ถวายภัตตาหารแด่พระองค์ เมื่อเสร็จภัตกิจแล้ว
พระบรมศาสดาทรงแสดงพระธรรมเทศนาที่พอเหมาะกับจริต
อัธยาศัยของท่าน เมื่อจบพระธรรมเทศนา ปุรพันธะได้บรรลุ
โสดาปัตติผล เป็นพระโสดาบันบุคคล จากนั้นพระองค์จึงเสด็จ
กลับพระเชตวันมหาวิหาร
ช่วงสายของวันนั้นเอง พญามารคิดว่า ที่ผ่านมาปุรพันธะ
อยู่ในอานาจของเรา แต่ในวันนี้พระบรมศาสดาเสด็จไปในเรือน
ของเขา เขาจะได้บรรลุธรรมอันใดจากการฟังธรรมของ