0 ครั้ง
ในบทนี้ พระพุทธโมนาจารย์ได้พูดถึงความสำคัญของการฝึกฝนตนเองและการปฏิบัติตามพระธรรมเพื่อประโยชน์ของสรรพสัตว์ โดยเริ่มต้นด้วยการน้อมจิตไปยังพระสัทธรรมที่แสดงถึงความจริงและช่วยให้มนุษย์เข้าถึงพระนิพพาน การบูชาพระธรรมที่ถูกต้องเป็นสิ่งสำคัญ เพื่อที่จะทำให้ก้าวหน้าทางจิตวิญญาณ นอกจากนี้ยังได้เน้นถึงอรรถของการศึกษาและการเล่าเรียนพระธรรมเพื่อประโยชน์สูงสุดของโลกนี้ โดยเฉพาะในการพัฒนาใจและจิตของผู้ประพฤติธรรม อธิบายถึงการเผยแผ่พระสัทธรรมให้เกิดผลเป็นรูปธรรมเพื่อช่วยชาวโลกให้พ้นจากความทุกข์ เผยแพร่พระธรรมในรูปแบบที่เข้าใจได้ง่ายและเป็นประโยชน์ต่อการปฏิบัติทางปัญญาและวิญญาณ
-การปฏิบัติธรรม
-พระสัทธรรม
-การศึกษาและการเรียนรู้
-ประโยชน์ต่อสัตว์ทั้งหลาย
-การเผยแผ่พระธรรม