อัญสัมผัสบทแปล - หน้า 45 : หน้า 48/278

ประโยค - อัญสัมผัสบทแปล - หน้า 45 พระหฤทัย เสด็จมาทูลขอวราว ตั้งแต่ดีต่อไป ขออย่าได้รบงวน กุลบุตรทที่มารบิดไม่อนุญาตเลย ครั้นอยู่ต่อมา นั่นภิกษุ นิกระสันใคร่สิง เพราะไม่ได้วาง ด้วยศรัทธา ชักให้ละออถึงแก่คุณ ที่ต้องถูกพระกันมานั้น ความ นั่นทราบไปถึงพระองค์สมเด็จพระบรมศาสดา ครั้งนั้นแล สมเด็จพระผู้ มีพระภาคเจ้า ทรงพานนั่นกิริยู ไปถวาย โลก ให้ไปฉงนผ้า เพื่อให้สิ้ม อริเท่า ก็จีใ เพราะสวยงามดีกว่าคับคั่งเองตน ภายหลังถูกพวก ภิษุผู้หลงขอบอยู่เนื่อง ๆ ว่า นั่นน่ะเป็นลูกจ้างเป็นผู้ถูกซื้อให้ยูในพระ ศาสนา ตนเองก็นิกระคา ละอายแก่ใจ ที่อยู่ในพระศาสนาได้ ด้วย หวังจะได้นางฟ้า จึงหลีกหลบไปอยู่แต่ผู้เดียว พากเพียรมาธอด ไม่ชำนาน ได้ทำให้แจ้งบรรลุจิตวิญญาณ ปัญญาวิญญาณ หมดความสะ เพราะสิ้นเหล่าผะอยู่ในวาระนี้แล ครั้งนั้น สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบความข้อนั้นแล้ว ทรง เปล่งอุทานนี้ในเวลานั้นว่า :- [ 37 ] ยสอง ลูกโณ ถามปุโจ เมื่ออากือถาม อันผู้ใดบนได้แล้ว มทุทโถ ถามปุโจ หนามือกถาม อันผู้ใดได้ยใแล้ว โมหทุกขยมฺปุปปโต ผู้ซึ่ง ถึงธรรมเป็นที่สืดโมทะแล้ว สุขทุกข ณ เวทติ ไม่ต้องหวั่นไหวในเพราะสุขและ ทุกข์แปลฺ พวกภิษุสนทนากันว่า ท่านทั้งหลาย ! ขึ้นชื่อว่าพระพุทธเจ้า ๓๗. มจ. ๑/๑๒๒