เรื่องพระมหัลผลระ : หน้า 230/278

ประโยค ๑ - อื่นคราคา ธรรมบทแปล - หน้าที่ 227 ๒๔. เรื่องพระมหัลผลระ มีเรื่องเล่าว่า กฎญูพี่ผู้อื่นจะกิน ๒ สาย อยู่ในกรุงสวัสดิ์ ได้ ฟังธรรมเทศนาของสมเด็จพระสาสดา คิดว่าตนแก่แล้ว ครองเรือน ก็ไม่มีประโยชน์อะไร ดังนั้นจึง ออกบวชด้วยกัน ให้สร้างที่อยู่ไว่อน ท้ายวัด ไม่เล่าเรียนนศึกษาอะไร เป็นพระหลวงตาอยู่อย่างนั้น ไป บิณฑบาตและเลยฉันที่บ้านเสมอ รรรณเดิมของหลวงตารูปล้นหนึ่งทำสำหรับ กับข้าววาว ต่อมานางปงตาดหยง หลวงตา ๒ องค์นั้นเสียใจ กอดคอ กันร้องไห้รำพันถึง ภิกษุพากันไปดู ได้ถามได้ความแล้ว มาพูดนี่ใน ธรรมสภา พระศาสดาเสด็จมา ทรงทราบแล้ว ตรัสเล่าเรื่องในภาคฉาก ว่า:- [ภาคฉาก] ครั้งดึกด่มรึฟี มี ๒ ตัววิ่ง พากันไปหาอาหารตามชาย ทะเล พบเครื่องเซ่นที่เขานำไปเซ่นไว้ เข้าใจว่ามีลาภแล้วจะกินองเติมที่ ซ้ำดื่มเหล้าเข้าไป อุทยรเหล้าทำให้มา นึกสนุกในใจ จะเล่นน้ำ ในทะเล ออกไปเกาะที่ชายหาด จะผลัดตัวอย่างไรไม่ปรากฏ คลื่นซัด มุณฑกวนจากพลัดน้ำเข้าไป ปล่อยตกไปอีกตัวหนึ่ง พากันมาดุ่งมุงสนองกาย รู้ว่เมียดน้ำแล้ว ต่างปรึกษาหรือกันว่า จะทำอย่างไร ? เห็นร่วมกัน ว่า ต้องวิ่งน้ทะเลเองนาลาถามมาจะนี้แล้ว เอาปากอมมือน้ำนี้ไปทิ้ง บนฝัง จนกาลำปกชิตเหนื่อยเต็มทน ต่างก็หยุดพัก เห็นว่าไม่ไหว จึงร่วมกันว่า:-