อนันตรากามนตรา - หน้าที่ 145 : หน้า 148/278

ประกอบ อนันตรากามนตรามแปล - หน้า ที่ 145 แต่มาคิดถึงท่าน ถ้าจำข้าบเจ้ารับผลเช่นเดียวกัน ข้าจเจ้าจักพ้นวันนี้ เมื่อไรท่านจักพ้น คิดเห็นอย่างนี้ องค์สารไม่ได้แลร้องไหว พราหมณ์ ได้ฟังดังนั้น จึงตกใจว่าจะไม่ฆ่า แต่เกะรู้ความตายบอกว่า ถึงไม่ฆ่า ก็ต้องตาย ครับพราหมณ์ปล่อยไปแล้วจึงให้คนค่อยระวัง แกะไป ชะง่อคอกรินไปบนหลังหิน เศษสายฟ้าถูกหิน หินแตกกระเด็น โดยแรงถูกคอแกะแขนขาดที ผู้คนพากันไปดูเนื่องแน่น พระโพธิสัตว์เกิด เป็นกุฏิวาณดอย ณ ที่นี้ จึงกล่าวว่ากว่า :- [ ๑๒๑. เอกนฤ ฯ สตุณา ชานอยู่ ทุกข่าย ชาติสมุโว ความเกิดขึ้นแห่งชาตินี้ เป็นทุกข์ น ปภณ ปลานี หญฺญ สัตว์ไม่ควรฆ่าสัตว์ ปาณมหิติ ฯ โสติ เพราะผู้ฆ่าสัตว์ผู้อื่นเศร้าโศก. ๒๑. เรื่องสัทวิหาริกของพระมหากัศปภวะ มีเรื่องว่า เมื่อพระมหากัศปภวะอยู่ในถ้ำปิปลู่หาใกล้กรุงราชคฤห์ มีพระวิหาริกอยู่ด้วย ๒ รูป รูปหนึ่งอยู่ปฏิทารเป็นวัดถ้ำลำหน้า ตั้งน้ำอาบ ส่วนอีกรูปหนึ่ง คอนิรมต์ พระเณรให้ใช้ คูตูดนั่งไว้เอง ต่อมาพระเณรรู้ทันให้โอวาทว่า เป็นพระไม่ควรเสนอithaการที่ผู้อื่นทำไว่คนทำ เธอโกรธ หวาดเรื่อง เล็ก ๆ น้อย ๆ ก๋าว ครั้นรุ่งขึ้นไม่ไปติบาตร่วม เลี้ยงไปที่บ้าน ๕๕. ธม. ๑๐๐๔. ชา. ๑/๒๓