ประโยค - อัญคราีธรรมบทแปล - หน้า 195 : หน้า 198/278

ประโยค - อัญคราีธรรมบทแปล - หน้า 195 ละลามะล้วงอย่างนั้น ๆ ท้าวเธอฟังความข้างเดียว กรีวพระราชา-โอรส ถึงกับสั่งให้จับตัวไปทิ้งเหว แต่ไม่ทิวงคตเพราะมีเทพเจ้ารับไว้ ต่อมาพระญาณไปขวัญเป็นอยู่ป่ามิพามาท พระราชทราบ เสด็จไปชวนกัลกลับ แต่ไม่เป็นผลสำเร็จ คิดแล้วว่าใครทำให้เรา จลูกรัก รับสั่งถาม เขาทูลให้ทรงทราบแล้ว ให้จับพระมาส่งไปทิ้งเหว เสียดนี้ต้องตามว่ากา ทุกข์โศก ทุกข์ขา ที่รู้กันดี ตอนคุมพระญาณออกจากพระนครไปทิ้งเหว พวกเจ้าบ่าวผู้ใหญ่ กล่าวกันว่า:- [๒๕๕๑ นาฏภิรุตต์ ปริโต โกศ ผู้ใหญ่ยังไม่เห็นโทษน้อยใหญ่โดย อนุญาติ สุพโล ประกายทั้งปวงของผูกึง ยังไม่ได้ อิฐสุรโช ปณเย ทกุฒิ สอบสวนเองแล้ว ไม่ผ่านงาอาญา สาม อุปปัวภกุปฐิวา ก่อน (*โยจ อุปปัวภกฤติวา) องิษ ผู้ใดเป็นนัตรัย ไม่สอบสวน ทนุทก ฤทธพิขน ตถติ แล้ว ลงอาญา สตาญญ่า คโลติ ก็เหมือนคนตาบอดกลิ่นอารมณ์ ก้าง ชเจนุโร ทสนมุจิ เหมือนคนตาบอดกินอาหารมี แมลงวัน อาณุติ ทนุทติ ผู้ใดลงโทษต่อผู้อื่นว่ารงโทษ