การอาราธนาธรรมบทแปล : หน้า 259/278

ประโยค ๓ - อันดับอาราธนาธรรมบทแปล - หน้าที่ ๒๕๖ กถุโป วิยาหำ คีรี เท่าเอ่ยเท่า ขึ้นจะแลก ครม สุดคีตสุมิ ภูถวายสุมิ เมื่ออาบไม้ไวสิ้นแล้ว วาย สลาย วิถี มาแต่วงเสเพราะวาจาของตัวได้ เอติป ทัศนา นรีวิสสุทธิ ข้าน่ะพระองค์ผู้เป็นวิริยะประ- เสรีจู! คนลาดเหินการณนี้แล้ว วาภ ปญฺญเจต สุตฺ นาติวิสิฏฺฐ พิงเปล่งอาจาดาที่แต่ย่าให้เกินกาล ปลอสศล พุทธาณ พระองค์ทรงเห็นหรือ ซึ่งต่ำกว่า กถุป วุยสนฺ คตฺ ความพิณาศเพราะพูดมาก ? ๗๗. เรื่องอัญญ Toro วิปากเสกภิจกฺ มีเรื่องกล่าวว่า วิญญูรูปหนึ่งเป็นสหายของอภิภูอีกหนึ่ง ซึ่ง เป็นพวกพระเทวทัต เธอถูกภิญญาพวกพระเทวทัตฉกฉวยให้ไปอยู่ ด้วย ๒-๓ วัน นัยว่าเป็นเชิงเลิกกลอุบายเข้าไปว่าพวก ก็ญูทั้งหลาย ทราบเรื่องแล้ว กราบทูลพระศาสดาว่า พระรูปนั้น ไปบำริตลัทธ์พระ เทวทัต พระองค์สอบถาม เธอภาคเสสนว่าไปอยู่รุ่ง เราไม่ได้ ชอบลักชิ้น กรู่คุ้นเคยกันเข้า อาจทำให้อนุได้ เหตุนี้นั้น พระองค์จึงตรัสเล่าเรื่องในมหาบุญชาตทีว่าบา :- [ มหาลมฺบุญชาต ] ในอดีตกาล ครั้งพระเจ้าพรหมทัตเสวยราชในกรุงพาราณสี มีช้างพลายเลือกหนึ่ช่อมศิลาบุณ (สีออ) เป็นช้างหลวง เชือดี ไม่คู่ไม่ทำร้ายใคร ภายหลัง ได้ยนพวกโจรไปชุมปรึกษาทำการเปลี่ยน