การพิจารณาความสิ้นและความเสื่อม : หน้า 39/278

ประโยค 36 แล้ว ไปสู่ที่พักกลางคืน นั่งพิจารณาความสิ้นและความเสื่อมอยู่ จึงกล่าวว่า :- ๑๒) อภิขุ วด สุขาเร สังขารทั้งหลายไม่เที่ยวยนอยหนอ อุปปายยมูโณ มีความเกิดขึ้น และเสื่อมสั้นไปเป็นธรรมดา อุปปุชิวาตว นิรุตฺตา เกิดขึ้นแล้วอ่อนด้อยไป เตภา อุปโลม สุโจ. ความเข้าใจงมงายหลังสังขารเหล่านี้ เป็นสุข. ๕. เรื่องสัญชัย มีเรื่องเล่าว่า สมเด็จพระบรมศาสดาของเร tantasยในที่สุด อาสาไชยแสนผง ได้เสวยพระชาติเป็นสมมฤฆมาร ในสุด purus รามณ์ ในอมรวัดนคร ได้เรียนศิลปวิทยายางหลักสูตรในสมันั้น เมื่อมรณา บิดาถึงแก้วความตาย ก็จำหน่ายทรัพย์นับได้หลายโภคอ้อมบังเปีถู๙-๙ ซีไพร อยู่ในทีมวันประเทศ เพื่อทำงานและอธิษฐานให้เกิดขึ้นได้ แล้วมาโดยอากาศ พบกิำลังกางทางในระหว่างอมรวดีนกันกับวัด สุทัศน์ อุคศิษเป็นทางสำหรับสมเด็จพระบรมครา จะได้สืดโครจ ไปมา แมส่วนตนก็องเจอที่แห่งหนึ่ง เมื่อทางนั้นยังไม่ทันแล้วเสร็จ ได้นอนทอดคนให้เป็นสะพาน เพื่อสมเด็จพระศาสดาเจ้านั้น ผู้สดว์