การพูดถึงลักษณะของนางลาในวรรณกรรมไทย : หน้า 52/278

Detected text: ประโยค ๓ - อันตราความตามเปล่า - หน้าที่ 49 ติคคู่ จึงล้มกล้วยนายกับปะคะผู้เป็นนายของตน กลับพูดเสียงดังเอาได้. ครั้นนายกับปะคะได้ฟังกาลพูดแปลกไปเช่นนั้น คิดสอบดูว่า เป็น ด้วยเหตุอะไรนา ลุงพูดคะรายนี้ได้ เมื่อเหล่าไปแปลกมาอึดอัดกัน ดูเหตุ พบนางลาเข้าเมื่อหนึ่ง จึงสนับสนุนเอาว่า คงเป็นนางลาคตั้วนี้ เอง สอนให้พูดอย่างนี้ จำเราจะอ่อนมันก็จะมาเป็นอย่างนี้ ครั้นแล้วก็จะพามาได้ เมื่อคิดอย่างนี้แล้ว จึงได้กล่าวว่าความนี้ว่า :- | ๒๖ | ตรวจปกติ สงบสุข เราจักนำลาลาปเป็นสัตว์ ๔ เท่า นารี สพพุคโลถินี มีหน้าขาวเหมือนสง่างามทั่ว ภริย เต อานียสุกามี สรรพากิยามาให้เป็นเมียของเจ้า เอ๋ ชานาทิ คฤคฺ. เจ้าคู่รู้เองนี้เกิด นะลา ! นายกปะคะเห็นแล้วแสดงอาการกระด้างกระเดื่อง ไม่พอใจจะกลับ ถึณเดิม เพราะมติด้านตัวเมียอยู่เช่นนั้น จึงพูดสอดว่า ถ้ากลับไป ข้าจะหามีซึ่งมีรูปร่างงามโฉม เหมือนอย่างนางลาคตั้วนี้ให้แก้อ่า อัน พรรณะไว้ในกาคนนั้น กะความเคอาเอาว่า เป็นนางสาวที่เหมาะสมด้วย อากรรรมเครื่อง เป็นนางว่ามีท่ารบ ๔ ไม่ใช่เป็นสัตว์ฟิคพิรั อวัยวะอย่างหนึ่งอย่างใด และพรรนาวามีสีหน้านามะเป็นใย เปรียบไว้ว่า ว่าหมือนสัง อันสังที่ขัดแล้ว ยอมจะมีสีอ่อนเมลาใสดาวาวา งามตา สักปานไร ? จะดูไปอีกชวนให้ค้นคว้า ถึงนางลาคตั้วนี้เหมาะพิเคราะฯ ดูลักษณะ กว่าจะไม่ใช่สัตว์ชนิดเดียวกันเหมือนสนับนี้รึน คงมีน้อน ละอ่อ่อนนิ่มนวล ดูเป็นมันจับบิดเจ้าคุณ องค์ พรรนาว่า