พระราชบรมโพธิสัตว์และคำสอนเกี่ยวกับอำนาจกฎหมาย : หน้า 70/278

ประโยค 3 - อำนาจกฎหมายบนแปล - หน้า ที่ 67 ยืนร้องไห้อยู่ พระราชบรมโพธิสัตว์ทอดพระเนตรเห็นจึงรําสรวกว่า :- [ ๕๐ ] สุพโภ ชนะ สิลโต ชนะทั้งปวง ถูกพระเจ้าปสันนะ ปิงคุณเลน ตุสมิ ม เต ปจจัย เวทนุตุ เมื่อเจ้เธอชื่นสรวดแล้ว ยอม ได้รับความอิ่มใจ ปีโย น ๒ อาสิ อนคฺหนโต พระเจ้าปิงตะผู้มีพระเนตรไม่ดำ ได้เป็นที่ร greeting of ท่านหรือหา กลมุา ตุว โรสิโ ตวราปล. นายประจุ! หรือท่านร้องให้เพราะ เหตุอะไรเล่า ? ฝ่ายนายประจุได้ฟังพระราชดำรัสสถานดังนั้น จึงกราบทูลว่า ข้า พระพุทธเจ้าได้รบอให้พระรักษาองค์นั่นน่าหามได้ เมื่อท่าวเธออาสวรรค์ แล้ว ข้าพระพุทธเจ้าจึงสบายเสียดอีก เพราะว่าเมื่อท่าวเธออย่งทรงพระ ชมอยู่ ท่าวเธอเสด็จขึ้นลงปราสาท ไม่ว่าคราไหนได้ทรงเคศิระ ข้าพระพุทธเจ้ากระสา ๔ ที่ทุกคราวไปรอปในอรูปไหม้อนฤดีดีด้วยก้อนช้าง ทอง ข้าพระพุทธเจ้าก็บ่าวว่า ท่าวเธอเสด็จไปยังปรโลกแล้วก็จะ ไปเคศิระพระนายรินบานบ้าง ท่าวมาราชบ้าง เหมือนอย่างได้ทำแก่ ข้าพระพุทธเจ้าที่นั้น ท่าวมาราชก็จะคิดเห็นว่า พระยาปิงตะ เบียดเบียนพวกเราก็ลำบากนาก แล้วจึงนำมาปล่อยไว้ที่เมืองนี้อีก เมื่ ท่าวเธอเสด็จกลับคืนมา ก็จะมาเคศิระข้า พระพุทธเจ้าอีก ข้าพระ