ปรโภค - อันตราคาถรรมบทบท - หน้า 18 : หน้า 21/278

ปรโภค - อันตราคาถรรมบทบท - หน้า 18 พระญาณ พอได้ลาบินขานดีเสด็จไปโปรด มัฏฐกัลลีได้เห็นแล้วเกิดความเสื่อมใส แล้วตายไปเกิดในวิมานทองประมาณ ๓๐ โยชน์ ในดาวดึงษาโลก มีนางฟ้า ๓,๐๐๐ เป็นบริวาร เมื่อเก่าตายไปเกิดในเทวโลกแล้ว จึงริ่ำว่า เราได้สมบัตินี้ด้วยกรรมอะไรหนอ ? ได้ทราบว่า ได้เพราะความเสื่อมในใสมเด็จพระศาสดา และแลเห็นพรหมมีบิดาของตน เมื่อคนเจ็บจะรักษาได้ไม่หมดอมรักษา ค้นตายแล้ว มาร้องไห้พิธีพรออยู่ในป่าช้า จึงได้จำลงตัวเห็น มัฏฐกัลลีก็สนทนาพามาแล้ว กอดแขนบิดร้องให้อยู่ ดาพราหมณ์ก็เห็น แล้วจึงคิดว่า ตัวเราร้องไห้งั้นให้พฤติ ส่วนมากนี้ร้องไห้ด้วยต้องการอะไรหนอ จำเราจะถามเขาดู เมื่อจะถามได้กล่าวถามเป็นคำกว่าว่า :- [ ฏ องฏกโก มัฏฐกัลลี ท่านเป็นผู้คนเขาตกแต่งแล้ว เป็นมาลากรี หรือนบทุนสุโท มาลัย หรือทุนสุโท เหมือนมัฏฐกัลลี ( บุตรของ พาหา ปุณณหา กนปุณี เรา ) มีรสระคือระเบียบดอกไม้ วนมุขเจน ก็ ทุกจิตา ตู้. มีตัวอุบาประพรหมแล้วด้วยฉันท์ เหลือง กุมแง้นทั้ง ๒ คำาวรญู อยู่ในกลางไพร ท่านเป็นทุกข์ อะไร ? เทพบุตรผู้อ่านตัวมานั้น จึงได้ตอบไปว่า :- [ ๑๐ โสภาณถมย ปุถุสโร เรือนรถ อันล้วนแล้วด้วยทองคำ อุปุปโน รถปุถุสโร มม มีรสรัมผุดงิ เกิดขึ้นสำหรับ ข้างเจ้าค้นหนึ่ง