เรื่องพระศรีสะระ : หน้า 35/278

ประโยค - อันตราความบรรเทา - หน้าหที่ 32 3. เรื่องพระศรีสะระ มีเรื่องเล่า ว่า พระศรีสะระ ท่านเกิดในสกลครัครย์ เป็น พระญาติวงสมเด็จพระบรมศาสดา แต่ท่านบวชต่อความแค้น ตั้งๆ เป็นพระเฑระ มักไปนั่งอยู่ที่ฉันกลางวัด พระอถคุณะที่มีอายุโส กว่า๓๙ กี่ไม่ลูกรับ ทำติฎุมว่าเป็นพระ ภายหลังภิญหนุ่ม รูปหนึ่งเข้าไปหาท่านแล้วถามเรื่องพระราม ได้ความว่าขอาวุโสกว่า ท่านก็สงสารว่า ท่านไม่รู้ประวัติ คน พระเฑระมาไม่ลูกรับเป็น ต้น ท่านนั้นก็โกรธ ถือว่าข้าเป็นเจ้า ไม่ควรใครจะลบหลู่ดูถูก จึงร้องไห้ไปฟ้องสมเด็จพระบรมศาสดา พระองค์ก็ทรงชำระ ได้ความว่า ท่านศิษย์สะเป็นคนผิด แต่กลับดีอัจฉริย่าเป็นเจ้า แล้วทรงลงโทษให้ขอบ นามพระที่อาวุโสกว่า ซึ่งท่านศิษย์สะ ได้แสดงอาการระดักระเดื่องไว้ แต่หายอมทำตามพุทธบัญชาไม่ คงสอดคล้องอยู่เอง พระองค์จึง ตรัสว่า ศิษย์ภิกษุนี้คือด้านแต่นี้ก็หมดได้ แม้ในกาลคนอื่นเคยเป็น อย่างนี้มาแล้วเหมือนกัน แล้วได้ทรงว่า อดีตนิทานามว่า [ ชาดก ] ในอดีตกาลในชาติสมเด็จพระเจ้าพรหมทศ ครับทรงี่คิดเป็น นารทคาบ ส ศิลากัณฐ์เกิดเป็นเทวดาดบส วันหนึ่งไปอาศัยโรง บางหมู่ด้วยกัน เทวะไปอยู่ก่อน นารทจะไปหลัง พบกันคุยกัน พอควรแล้วก็เข้า อน นารทจะกำหนดที่นอนของเทวะไว้แล้วว่า ศิระ้อง อยู๋ทางนั้น เท่าอยู่นี้ ครั้นตอนดีตื่นขึ้นออกมา กะว่าจะนี้เป็นท้าว ของนารทเทวะ แต่เทวะาหนอนตามที่ว่าไว้ไม่ กลับกันศระมาทางเท้า