อันตราคาธรรมบทแปล - ความศักดิ์สิทธิ์และกรรมในอดีตชาติ : หน้า 146/278

ประโยค ๑ - อันตราคาธรรมบทแปล - หน้าที่ 143 เว้นแต่พระมหาสิงห์ของพระราชาองค์สุดท้าย เพราะกำลังทรงพระกรรณ นอกจากนั้นมาเพื่อคิรกรรมทั้งหมด ฝ่ายเทพารักษ์สงผู้สูงอยู่ที่นั่น ร้อนใจว่า ตนถูกชั่วว่าเป็นผู้บำดา และกิริยาแห่งหลายอาวุธ จึงเกี่ยวขอความช่วยเหลือด้วยเทวาคำใหญ่จนถึงวัตถุเทพวราช ให้กิริยอันหลายรอดพันจากการสำเร็จโทษ ได้อาจจากว่าศัก- เทวราชแล้วกลับมา สำแดงตนออกจากดินไม้ นหลี่ไปเสียเถาะพระ พักตรักษ์ของนั่นงั้น นำเธอเห็น จึงว่าจำว่าทำคิรกรรม ในจึงหิรีไปเสีย เทพารักษ์ปรับโทษว่า ท้าวเธอกล่าวมาสูดา เวน พระมหสิงค์เสียงดังหนึ่ง ให้ไปนำมา พระเหลือดังนั้น (คือที่กลับชาติ มามีพระนางมัลลิกาเทวี่) เสด็จมาแล้วทรงแสดงอาการบ้าง ตรัสบ้าง ให้พระมหากษัตริย์คลายชื่อความศักดิ์สิทธิ์แล้ว ทรงกันแสง ทรงพระสรวล ถูกพระมหากษัตริย์ส่งสัญญาณ จงทูลแลกให้ทั่ว เธอเลิกพิธีคิรกรรมได้ ด้วยอ้างนิยายดังนี้ :- ในอดีตชาติ หมอมนต์เกิดเป็นกุลิทิตยาอยู่กับสามี วันหนึ่ง สาหายของสามีมา หาเนื้อทับกับข้าวไม่ได้ ต้องฆ่าและลงตัวหนึ่ง เพื่อทำอาหาร สิ้นชีดแล้วไปไม่อยู่ในนา พันจากนั้นแล้ว เพราะผลกรรมยังเหลืออยู่ ต้องถูกคัดศระบันจำนวนเส้นบน ของแกะ หมอฉันพันรวมมาได้ดีใจว่าหัวเราะ ครั้นนหวมนึกถึง พระองค์ ผู้อ่านคนนี้ เมื่อไร้พรหมนกุฎี ร่วมภพจึงร้องไห้ ครั้น แล้วว่าสถานว่า:-