มารในชีวิตและการบรรลุธรรม : หน้า 132/278

ประโยค - อันทธาคตมะแปล - หน้าที่ 129 ดูdig มารในเรื่องนี้ ถ้าเหมือนจะมีความหวังดี ไม่ใช่ร้าย ไม่ใช่สาระอันตลายล้าก ในกาลนั้น เมื่อพระโคภิคระนำเอามีดมาสแล้ว มารนั้นได้เข้าไปกราบทูลเตือนเชิญเสียสมเด็จพระบรมศาสดา เพื่อให้ทรงห้ามปรามเสีย สมเด็จพระบรมศาสดาก็ทรงตราบใว่า นี้เป็นมาร ดังได้ตรัสพระคาถานี้ว่า :- [๒๕] องค์ ที ธีรา ฐพพติตี นักปราชญ์ทั้งหลาย ย่อมยอมทำ นาวกุญญูชีวิต (กาละ) ไป หไหนหวังในชีวิตไม่ อย่างนี้ สมลิต ตณฺฑุ อพุพุหย โคสิโก พระโคภิคระได้ถอนตนหาพร้อมแล้ว ปริณิพพุตโต้ มูลบริบูรณ์พานแล้ว พระโคภิคระ ทำงานให้เกิดขึ้นได้แล้ว เลื่อนแล้วเลื่อนเล่า จากมาณนั้น สั้นกลาดั้ง ๖ ครั้ง มาในครั้งที่ ๓ หวนก็นี้มาว่า คติของบุคคลผู่เสี่ยงจากมาณน ไม่เป็นการแน่นอนเลย จึงลูกนี้ไป นำมาคัดลำอา ในราวที่ทำงานให้ก็ดีนี้แล้ว เพื่อจะไม่ต้อง เสื่อมจากมาณนั้นเสือก ในกาลนั้น ท่านได้บรรลุพระอรหันต์แล้วเป็น อนุปริพพาน ด้วยอนุปาปัสสนิพานธาตุ ดับเดสาสิไม่มีบุญบ่ม เหลือ ชื่อว่าบัณฑิตทั้งเดสาทั้งบุญจบทั้งพรอธิษฐานแล้ว วิชาของนักปราชญ์ ย่อมทำอย่างนี้ หาได้บ่อยอย่างชีวิตก็ไม่ อย่าก่าน่ำต่อชีวิตเข้าแลกมรดผลอย่างนี้เลย แม้ไม่ถึงอย่างนั้น ท่านก็ยังสอนให้ ๗๕. ธมฺ. ๑/๒๗