เรื่องพระวักกลเถรและการเห็นธรรม : หน้า 262/278

ประโยค 3 - อันตราคารธรรมบท: หน้า ที่ 259 นามัง อุตฺตุนา นิปปุจฉาปที ไม่ควรชม และไม่ควรติ ต วาปี ธีร มุนี เวทยนุติ. พระมุนีผู้ลลาด ย่อมพอใจถ้วนข้าว ชนิดที่ได้นันแล. ๗๕. เรื่องพระวักกลเถร มีเรื่องเล่าว่า พราหมณ์ในกรุงสาวัตถีผู้หนึ่ง ชื่อว่ากลิ เห็นพระ ตาคคตเสด็จเข้าไปบิณฑบาต แสดงพระสรีระสมควรองค์ไม่อ้อม ใครจะได้เห็นสนอ ๆ จึงบังบันในสำนักงานพระองค์ เฝ้ารู้ไม่หวั่น ทอดทิ้งกิจของสมณะมีมุขฐานเป็นต้น พระสถาตรงรอให้ญาณ แก่อยู่ มีใครสละอะไร ภายหลังทรงเห็นว่าทำให้สดใสใจจึงสำเร็จ ฉะนั้นจึงว่า ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา ผู้ใดเห็นเรา ผู้ันเห็น ธรรม ดังนี้แล้ว อปเปนานไปเสีย ท่านสิโล จึ้นไปบำบูชานิคมุกยู คิดจะโดดให้ตกตาย พระองค์ทรงทราบว่าไม่ปลอบ คงเลื่อมจาก มรรคผล ความโศกเศร้าเสียใจขายหมด พระองค์ตรสถาาปลูกใจ ให้ผิด แล้วยืนพระหัตถ์ตรัสเรียก เมื่อท่านได้รับพระโอวาทถูกใจแล้ว ก็สำเร็จพระอรหัตตสมบัติด้วยปฏิสันนิบาตในคราวนั้น ภายหลังได้รับ ยกอำนาจเป็นเอตทัคคะทางสาธารณูปการ ก็คาถาที่ตรัสเรียกนั่นว่า :- [๑๒๕] เอกิน วุกกลิ มา ภาย มาเกิดวักกลิ ! อย่ากลัวเลย ๑๒๕. ธม., ๒๕๔๕