การอ้อนวอนและการบวชของพระเทวตบ อันตรคาถาธรรมบทแปล ภาค 1-8  หน้า 66
หน้าที่ 66 / 278

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาเกี่ยวกับการอ้อนวอนของพระพุทธเจ้าต่อสาวกในการช่วยชีวิตพระเทวตบ ซึ่งถูกฐานสุขภาพ จนทำให้พระองค์ต้องใช้วิธีการต่างๆ ในการให้พระเทวตบกลับมามีสติและบวชเป็นพระภิกษุ ประกอบด้วยความรู้สึกและการใช้พุทธภาษาที่มีความหมายลึกซึ้ง เมื่อสถานการณ์ลดน้อยลง การพิสูจน์ความเชื่อมั่นของสาวกและการบวชในพระศาสนาได้ถูกนำเสนออย่างสวยงาม

หัวข้อประเด็น

-การอ้อนวอน
-การช่วยชีวิต
-การบวชในศาสนา
-ความเชื่อมั่นในพระพุทธเจ้า
-ความสำคัญของสาวก

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค 1-2: มีอาการปางตาย จึงกลับรู้สึกความผิดของตน ใครจะมาฟังสมเด็จพระพุทธองค์ อ้อนวอนสาวกของตนให้ช่วยหนาม พวกสาวกปิดเสียง ประโยค 3-4: เธอฟังอ้อนวอนแล้วๆ เล่า ๆ พวกสาวกอดรนทนไม่ไหวจึงช่วยกัน หมมาม ความทราบไปถึงพระองค์จึงตรัสว่า เทวะคตะไม่ได้ฝ่าเรา ภูกษ์ทั้งหลายหมื่นมาราบทูลอยู่ว่า เทวะติดถิ่นนั้นแล้ว ถึงนี้แล้วใกล้เข้า ประโยค 5-6: มาโดยลำดับแล้ว ลัดความว่า จะถึงไหนซึ่ง ทำอย่างไรเสียก็ไม่ได้เข้าเป็นแท้ ตลอดจนกระทั่งถึงขอบสะ โบกฤษณ์ใกล้วัดพระเชตุวันก็ยังไม่ได้เข้า ประโยค 7-8: ถูกฐานสุขภาพที่นั่นเอง เธอได้เข้าไปสู่แผนดินโดยลำดับ ตั้งแต่ขอเท่า เขา สะเอว ราวนม ลำคอ เมื่อธรรมสนลงไปบนกระดูกกงดึงพ้นพื้นดิน ได้สติพูดกล่าวคาถานี้ เป็นการแก้ตัวว่า:- [ ๔๙] อโมนี อสุสิตี คมคูปกคลุ้ม ข้าพระพุทธเจ้า ของถึงพระพุทธเจ้าเทวตาธิ น นรมกุมารธี พระองค์นั้น ผู้นำอัครบุคคล สมุทดกัญ สตปุญญาลูกบุณ เป็นเทพยิ่งกว่าเทพ เป็นสารติแห่ง ปาเฉภ พุทธ สรณ คติสุดัง นรชนพึ่งได้ มีพระรสมัคตภิขา เป็นผู้มีบุญลักษณะตั้งร้อย ว่าเป็น ที่พึ่ง ด้วยกระดูกเหล่านี้ตลอด ทั้งชีวิต. ประโยค 9-11: นั้นว่าก็สมเด็จพระนรมาศสดา ทอดพระเนตรเห็นฐานอย่างนี้ แล้ว จึงได้โปรดให้พระเทวตบวช คือว่าจะพระเทวทัตไม่บวช วันที่ ๔๙. ม.ค. ๑/๑๓๙
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More