ประโยค ๑ - อันตรากรรมแปล : หน้า 149/278

ประโยค ๑ - อันตรากรรมแปล - หน้าที่ 146 อุปจาราฏของท่าน ลวงว่าพระเจ้าไม่สุก เขาเก็บอาหารฝามา ถวาย เลยฉันเสียกลางทางจึ่งกลับวัด รุ่งขึ้นอีกวันหนึ่ง พระเจ้า ทราบเรื่อง จึงสอนว่า ทำอย่างนั้นไม่สมควรแก่นรรพิต เธอก็ โทรศัพท์ หว่าวันนี้ว่านี้อย่างนั้น วันนี้ว่านี้ เพียงขำสุภัค กำมือ ก็เอามาเป็นเรื่องเป็นราว ส่วนผ้าสีให้แก่ปฏิญาณของตน จึงต้องแก้แค้นเสียบ้าง จึงได้พูดอามาตไว้ ครั้งพระเจ้าเข้าไปในบ้าน เธออยู่ข้างหลัง ทุบเครื่องใช้และเผาบรราศาลเสีย ที่ไม่ไหม้หมด ก็ ทุบซ้ำเสียดินแล้วหนี ไปนับกาละแล้ว จึงไปเกิดในเวิมนาถร. ภิกษุรูปหนึ่ง ออกจากกรุงราชคฤห์ไปฝ่าศสมเด็จพระศาสดา ที่วัดเชตวัน ณ กรุงเทพวดี และทูลเรื่องนั้น พระองค์ทรงทราบแล้ว ตรัสว่า มิใช่แต่ในบัดนี้เท่านั้น ในปางก่อน ก็โกรธและประทุษร้าย ภูติสิงห์เหมือนกัน แล้วทรงอรัญดินานในภูมิสุดชาคามเคว่า :- 【 ภิกษุศากค 】 ในอดีต ครั้งพระเจ้าพรหมนาถทรงราชย์ในกรุงพาราณสี พระมหากัสสปเกิดเป็นนกบัน กำรงอยู่ในมินวันประเทศ ภิกษุนั้น เกิดเป็นลิง วันหนึ่งฝนตก สิงห์นางขาดเข้าไปอาศัยอยู่เขิงรังนก ก็นิ่งจิ้นถามว่า :- 【 ๒๘ 】 มนุสสสุละ ๒ สีล แน่สิริง ! เจ้ามีศรรและมือเท้า หยุดปาท จ วนร เหมือนคน ๔๖. มิย. ๑๑๑๑