ความสำคัญของสมาธิและเมตตาจิตในพระพุทธศาสนา : หน้า 104/278

อาคิค ว วิสิ ว ส ตู่ว า กมม ตี" สรรพอันตรายจะเป็นไฟดีด สิ่งที่พิมมีสงคราสวุอย่างใด ๆ ก็มีไม่มัากล้าราย ๕" ตู๋ง จิตติ สมาธิ" จิตติจะตั้งมั่นเป็นสมาธิได้รวดเร็ว ๕. " มูเอวโน วิปัสสนติ" ผิวพรรณหน้าก็จะหมองดาวใส ๑๐." อสมมุทโท กาล กโรติ" จะไม่ต้องหลงไหลทำกาลก็ยิวาย ๑๑." อุตตรี อภิภูมิวนโต ทุรพโลภูมิโภโถ" เมื่อยังไม่ได้ตรัสรู้ธรรม วิทยาย่อ ๆ ขึ้นไป ก็จะไปเกิดในพรหมโลก เมื่อถูกฉันจิเม เมตตาแล้ว ย่อมจะได้รับอานิสงส์ดังว่าสงบรรยายมา ภิกษุเหล่านี้ถูกค่อกค่อกัลบอกเช่นนั้น เห็นทีจะขาดการเจริญ เมตตา เอาแต่เมตตาเจริญสมาธิของตน เมื่อไม่ได้เสนาะอันสบาย จึงพากันกลับไปเฝ้าสมเด็จพระบรมศาสดา คราบูชเล่าความเป็นไปให ทรงทราบ พระองค์จึงสั่งให้ไปอยู่ในที่นี้อีก และทรงสอนให้ เจริญเมตตา ให้สั่งวายกรณียเมตตสูตรทั้งสิ้น เพื่อกันผาสง ดังนี้ว่า :- [๒๖] การเตี้ยงตุลกคุณลักษณะ คุณบูรผู้อำนาลเปร ยนุต สุนฑ ปั อภิสมจูô ทำกิจที่พระอราธาได้บรรลุสมถบุตร ( คือพระนิพพาน ) ทําแล้ว สกโก อช จ สุข จ จะพึงเป็นผู้อาวุโฮญา เป็นผู้ตรง เป็นผู้ตรงดี สุขใจ จุตสุข มูฏ อนุตมานี เป็นผู้ง่าย เป็นผู้อนโอน ไม่มี