ปรัชญาแห่งการแสดงธรรมในศาสนา : หน้า 187/278

ประโยค ๑ - อันตราความแปล - หน้าที่ 184 สุภาพ ปุณณิต สุขปูปา ขอให้ความมุ่งหมายทั้งจงเต็ม จุนโก ปุณณโล ยต. ตั้งเดือนพฤษภ อิฎฉิต ปฏิติ ตุย่ ขอให้ความประสงค์ดำเนินหวัง ปีปุมาว สมัญญุต สำเร็จแก้น่าที่โดยเร็ว สุภาพ ปุณณิต สุขปูปา ขอให้ความมุ่งหมายทั้งจงเต็ม มณี โชติรโช ยต. ตั้งแก้วมณีโชติรส. (๒๕. เรื่องพระนารูปนาทเกีรย) มีเรื่องว่า อยู่วันหนึ่ง นางรูปนัททาคิร่าว่า พี่ชายของเรา บวงแล้วเป็นพระพุทธเจ้า พระราชาฮุลกามิกรบิวแล้ว พี่ชายและมารดาของเราก็ชวนแล้ว เราถึงว่าวาง ปรารถนนี้จึงบวชตาม พระเกียรติ เพลินอยู่คู่จุลโนของตน ค่ที่มีรูปสวยได้น่าวพระสถาทรงครูรูป แสดงเบญจขันธ์ว่าไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา เกรงไปวาจะตรูปคนเข้า จึงไม่เข้าเฝ้าเลย ชาวบ้านก็ดี ภูมินีดก็ดี ต่างสรรเสริญว่า พระองค์แสดงธรรมไพเราะ ยิ่งเราใจไปฟัง จะนั่น วันหนึ่ง พระเถรจึงไปออม ฟังอยู่บ้างท้าย พระสถาทรงแสดงธรรม แสดงภาพตั้งแต่ปฐมวัย แล้วเปลี่ยนไปจะน้อย ๆ จนถึงรณะแบบที่สุด ให้เน้นด้วยยันต์ดาว ฟอกจิตของพระเถรจึงเกิดบ่อเนย เ็อมในรูปว่าง แล้วแสดงธรรมผสมช่าว่า :-