พระปาฏะและคุณธรรมของพระอรหันต์ : หน้า 16/278

ประโยค 13 แล้ว ทรงเลิ้งลงมา ได้ทอดพระเนตรเห็นพระเกราะด้วยทิพญักษ์ ฤๅนั่น พระโบราณจารย์ทั่งหลาย จึงได้กล่าวแล้วว่า :- ๑. สหสุขุนโด เทวินฺโท ท้าวสหสัมปนัฏ ผู้เป็นออมเทพดา ทิพพญกุญ วิโลสย ส่องทิพย์ญัณฐ์ (ทรงทราบได้ว่า) ปาปคริ๎ อัย ปาโล พระปาฏะองค์นี้ดีเด ยนคนบาป อาชีว ปริโสธิ ชำระพายามเครื่องเลี้ยงชีพให้ บริสุทธิ์แล้ว สหสุขุนโด เทวินฺโท ท้าวสหสัมปนัฏ ผู้เป็นออมเทพดา ทิพพญกุญ วิโลสย ส่องทิพย์ญัณฐ์ (ทรงทราบได้ว่า) สมบูรณ์ อัย ปาโล พระปาฏะองค์นี้ หนุนในธรรม นิสินฺโน สถานรโต ยินดีในสถานนั่งอยู่บนแล้ว (คือ นั่งอยู่ในกลางดงแต่องค์เดียว) เมื่อพระอินทร์ร้อนนาสน ด้วยเหตุนี้บนตนปานนั้นแล้ว ได้ทอด พระเนตรเห็นพระจั่งกุพระปาฏะ ด้วยทิพย์ญัณฐ์ว่า พระปาฏะองค์นี้ ทรงคุณธรรมเช่นนี้ๆ แต่ถมีโรมช่วยป้องกันทางไม่ ต้องนั่งเปลี่ยวเปล่า อยู่แต่องค์เดียว ตามประสาพระตบอด คู่มืองามทำไปตามทำนอง แม่ท่านเป็นพระอรหันต์ ก็เป็นแต่เพียงชั้นสุภาจาริสิทธิ ได้ความสุข อย่างแจ่มแจ้ง ไม่มอิทธิบนภิทธิ์อย่างใด จึงจำใจอยู่อย่างกล้าหาญ อัน เป็นวิธีแห่งพระอรหันต์ ผู้ไม่มีมึนแหน่ที่ไหน ๆ อ้อนอ่อนกำเนับเช่นชาติ