บทเรียนจาก อันดับาธรรมบท : หน้า 242/278

ประโยค 3 - อันดับาธรรมบทแปล- หน้า 239 เพราะอย่างไรไมปราดู เอื้อมะอาเต็มทน จึงเข้าไปหามารดา บอกว่าจะสู้ มารดาชี้แจงอย่างไร ก็มิสำเร็จ จะสู้ให้ได้ มารดา จึงคิดว่าจะให้สักเอง จินนิเตให้คอยอยู่ก่อน จัดแจงหงหา อาหารถ้วย ฝ่ายนางยักษ์มีมาราคดีนี้นะ รู้เรื่องสามเณรสนุน ไม่อยากให้สัก คิดจะทำลายความคิดเสีย จึงไปเข้าสามเณรให้ สัมผัสสักอยากที่ มารดากล่าวชวาไว้ และคนอื่นเห็นดังนั้น พากันมาเก็บ ไป บงก็รีบาร้องไห้รำพัง บางก็ยึกยักตอบและ สั่งให้อยกถามเณร แล้วปล่อย สามเณรรู้สึกตัวสมมองดูเห็น คน้นล้อมเป็นกลุ่ม จึงถามมารดา มารดาตอบให้รู้เรื่องแล้ว เลย ไม่สัก ได้อุปสมบทแล้วไม่ซ้ำ ก็สำเร็จพระอรหันต์ผล. คาถาที่ร่ำพัน และถามตอบกันนั้นดังนี้ - มารดารำพันว่า ๑๒๑ จาตุกกสิ ปุณฺณสึ วัน ๑๔ คำ ๑๕ คำ ยา จ ปุณฺณสุข อุณโมมิ และ ๕ คำ แห่งปัญญ์ ปริหริยปุณฺณญฺูญ อุโบสถ สุธมาศ ผู้ใดภัทรญาอุโบสถ ประกอบ อุโบสถ อุปสมบท ด้วย ๔ องค์ พรหมจริย จรณฺญ โย ผู้ใดประพฤติพรหมจรรย์ น เตฺย อญฺญา ก็พรหมวิหาร พวกภักไมยกย้อนก้นผู้นัน อิตา เม อรหํ สุตา เราฟังมาจากพระอรหันต์อย่างนี้ ๑๓๑ ธมฺม. ๓/๗/๔๕