เรื่องราวการแสดงธรรมและการเปลี่ยนแปลงในชีวิต : หน้า 49/278

ทั่งหลายนี้ ทรงคุณน่าจรจริง พระองค์ทรงแสดงธรรมได้ด้วย อุบายหลายอย่าง ดู "หนามขอหนามงบ" ก็มิ เช่นพระนั่นนะ กระสันขึ้นเพราะคู่ครองของตน น่าจะทรงแสดงธรรมเกี่ยวกับใจลงเป็น อุตุ แต่ทรงทำอย่างนั้นไม่ กลับเอารูปที่สวยเข้าเสื้อ ซึ่งขนาดว่านางฟ้า ยกไปยกมาด้วยวิธีนี้ ก็ให้บรรลุพระอรหันต์ได้ และยังตรัสว่า เราได้ใช้วิธีอย่างนี้เท่านั้นแต่ในบัดนี้ก็ทำได้ แม้นในกาล ก่อนก็ได้มามาเหมือนกัน คือเมื่อครั้งเราเสวยชาตินี้เป็นพ่อค้าชาว เมืองพาราณสี มีชื่อว่าปัปปะ นั่นทะเกิดเป็นลาครั้งนั้น เป็นสัตว์ พาหนะนายกัปปะเป็นสัตว์มีแรงมาก เดินได้วันละ 3 โยชน์ สมัยนั้นนายกัปปะบรรทุกสินค้าไปจำหน่าย ถึงที่แล้วปล่อยให้เที่ยว ตามสบาย ลานนั้นเดินและเล็มเลียหลังคู่ครองไป เห็นนางลาข้าวตัว หนึ่ง นางลานนั้นก็ทกายเย พูดพร้อมสั่งโชคดีโดยประกายง ๆ ใน ที่สุดลานนั้นกิดกระสันติดใจของนางลานนั้น นายกัปปะจำหน่าย สินค้าแล้วได้ลากลับ มีตามลาตั้นให้ลาก ลานนั้นไม่ออม กลับ เพราะมาติดพันกับตัวเมียเสียดแล้วย ชักดื้อด้าน นายกัปปะพูด อ้อนอวยแล้ว ๆ ก็ไม่ยิน เขายังคิดว่ามันไม่ไปรษณาคลับ จำเราต้องปู่ให้กลัว แล้วลากลับให้ได้ จึงได้กล่าวคำนี้ เป็น คำกล่าว :- [14] ปฏิบุญเดฐ กสิสมิ เราจำปัก ให้มีหนามยาว โสพลุงคุณภูมิ ตั้ง ๑๖ องคุลี แก้ว่า ๑๔. มค. ๑/๑๕