ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค 3 - อันครคาถมบท แนะนำหน้า 137
ตอนเย็น ภิกษุพูดกันขึ้นในธรรมาสงว่า พระคุณของพระพุทธเจ้าอัจฉรยัห์นักหนา กองด่านไม้ตะเคียนร้อน ๆ ดอกบังอำ
นำรถขึ้นมาได้ สมเด็จพระศาสดาเต็มตรัสถาม ทรงงานแล้ว จึงตรัสว่า ไม่อัจฉรยัห์ ภิกษุหลาย! เพราะดอกบัวผุดรับนั่งแล้วเป็นพระพุทธเจ้าแล้วแม่เมืองยืนเป็นพระโพธิสัตว์ ก็เคยมีดอกบัว
ผุดขึ้นจากกองด่านรับเราเหมือนกัน ครั้งแล้วได้นำอดีตนิทานในทางจริง
ชาดกม้า ประทานว่า:-
[ จริงจาคาด ]
ในอดีตกาล ครั้งพระเจ้าพรหมทัต ทรงราชัยในกรุงเทพราสี
พระโพธิสัตว์เกิดในสกุลเศรษฐี สำเร็จการศึกษาศิลปะทั้งปวง เมื่อ
อายุ 16 ปี ต่อมาบิดาตายแล้ว ได้รับตำแหน่งเศรษฐีแทน ตั้งโรง
ทนถึง 6 แห่ง ให้มหาบทนุ รักษาดี ทำอุบลกรรมเสร็จมา
วันหนึ่ง พระปัญจกพุทธเจ้า เข้าถิ่นโรได้ 3 วันแล้ว ออกจากโรง
กำหนดเขตภูเขา เขาหวา ควรไปโปรดที่บ้านเศรษฐี จึงหา
มายืนที่ประกอบ พอควบเวลาที่ขายอาหารไปให้เศรษฐี ศรุตีนี้นะ
ท่านแล้ว ใช้คนให้รีบประต เขาออกไปเห็นลูกกว่านพลังใหญ่
บวงหน้าผัวอยู่ ไปไม่ได้ ตกใจลักล่มมา คนอื่นออกไปอีก ก็ไปไม่
ได้อย่างนั้น เศษฐีต้องไปเอง จึงข้ามลูกน่านพลังไปจนถึง โดย
มีดอกบัวขึ้นอยู่ในลูกบ่วง กระทั่งไป พบพาญาวัฒณฑิรา สอบ
ถามได้ความว่า มารณิมิตลูกน่านกลับ เพื่อทำนตราต่อท่าน
และจึงให้พระปิฏกพบพระเจ้าองค์ตาย เศษฐีมื่ออ้อ กล่าวว่า อย่าง