บทเรียนเกี่ยวกับบุญและการบวชในพระพุทธศาสนา : หน้า 159/278

ประโยค 3 - อันดับธรรมะแปล - หน้าที่ 156 ขัดอ้วนอนไม่ได้ต้องรับทั้งหมด และฉันเสียที่นั่น เสร็จแล้วจึงกลับ พราหมณ์ดีใจเป็นอย่างยิ่ง เพราะได้ทำบุญในยามยาก ต่อมากาละมาถึงในสกลของอุปถัมภ์ของพระเถรด้วยความ สิน่า เวลาเท่านี้มรรครัศ ความ โสนาอยากทำบุญมากด้วยข้าวปายาส และอยากบรรใส่ค่าวพระทองคำ ทำเสมอนกคลอด แม้ในงานงมงคลอันต่าง ๆ เนื่องด้วยเด็ก ที่ทำบุญอย่างนั้น และนิมิตพระสาริธูดเป็นประธาน เสมอ เด็กนั้นมีชื่อว่าดัสสะ คลังนามเดิมของพระเถร ครับเด็กนั้น อายุได้ ๓ ขวบ บอกมาว่าจะบวชในสำนักพระเถร มารดาบิดา ก่อนบุญญา แล้วเรียนพระเถร ก่อนแต่นะจะให้บวชได้บอกว่า การ บวชทำได้ยาก เช่นต้องการร้อน กลับได้เย็น ต้องการเย็น กลับได้ร้อน อะไร ๆ จะได้ตามต้องการนั้นไม่ได้ เขารับรองว่าทำตามได้ จึงให้ บวช ครั้นบวชแล้ว เป็นผู้ร่วข้าวบายาสและผ้าสัตว์ เพราะบุญ ในหนหลัง ท่านเป็นเนตรน้อย ๆ น่าอึดอัดนั่นเอง ท่านอยู่ในเมืองแห่งมาก ไม่มีโอกาสทำกิจของตน จึงขอเรียนกับมุฏฐานจากพระศาสดา และลา อุปชาชื่นไปอยู่บา เดินทางไปสัน ๑๒๐ โยชน์ พบสนานะปิ จึ่ง จำพรรษาอยู่นั้น มีหมู่บ้านใกล้เคียงเป็นที่โจรภิกขาจารา เวลาที่เขา ใส่บาตร ท่านให้พรเขาว่า จิงมีความสุข พันทุกข์เกิดเสมอ ท่าน บำเพ็ญเพื่อรอถึงเดือนที่ ๓ แห่งพรรษากับบรรพตพระอรหันต์ ออกพรรษาแล้ว พระสารีสูตร พระมหาโมคคัลลานะ ตลอดถึง พระอัครสาวกอี ๆ อีก พร้อมกับบริวารกันไปเยี่ยมสามเณรนั้น