พระคถาและการปลอบโยนในศาสนา : หน้า 88/278

ประโยค 3 - อันตราความมานแปล - หน้า 85 จะสิก สมเด็จพระบรมคาศดารทรงทราบความที่เขอัดแล้ว ศีลจิ้วล่วงหน้า ไปปอเธออยู่ที่ประตูวัด เธอออกมาเห้นแล้ว กราบทูลว่าความทั้งสิ้น ถาย พระองค์ก็ทรงปลอบโยนเธอไว้ เพราะทรงเห็นว่ามีญามียแล้ว มาพำที่พระคันญฑูธิ ทรงสอนให้แก้ใจ ทรงส่งผ้าขาวสะอาดให้ผืน หนึ่ง ให้เธอซ่อนลูกลำ Aฃิกรมา ไปว่า "รอโชรณ รอสรณ" ผ้ เช็ดฐี คำนี้ ยุงลำไป ๆ ผ้กรีดมอง แล้วเธอก็นามเทียบกับ ตน ได้ความว่า "อนิจฺจ วต สังฺขารา" สังขารทั้งหลายไม่เที่ยนหนอ ดังนี้ ครั้งแล้วพระองค์ก็เตือนเธอว่า คุจป็นอกะ ! เธออย่าหมาย แต่ก่อนผ่นันว่า อนุสืบออมให้เศร้าหมองแล้ว ยังอสูติอธิษฐานอีกที่อยู่ ในภายในของเธอก็ยังมี เธอจงเช็ดชำระมันเสียด้วยเถิด แล้วได้ครัส พระคาถานี้น่าว่า :- |๒๐. โรก โรน จอ ปน เถอ | ราคาเราสมทิริยากว่าชะ ( ุลี ) จุดจิต | ระยะ ( ุลี ) เธอจะได้คำหมาย เอาเถิด ( ละอองฝุ่น ) ก็หาได้ ราคา สัตว์ ธิวินิ โรสติ คำว่านะ ( ุลี ) นี้ เป็นชื่อแห่ง ราคา ก็มี เอตั ธะ วิปปหิโตว ภิกูเหล่านั้นจะสูญนั้นได้ขาดแล้ว วิหารนุต เต วิกรชาล คงอยู่ในพระศาสนาของพระตา- คตเข้าผู่พระอากาศุฬิแล้วได้