บทเรียนจากธรรมะและวรรณกรรมไทย : หน้า 254/278

ประโยค 3 - อันตราคามาแปล - หน้า11 อาจุตติดตุตา ภูมิภาย จ และเพราะเป็นผู้ไม่หวาดหวั่นภัย น้อยใหญ่ น รุกเส็น วาสามวิมุษุ ๆ เราจึงไม่อยู่ในอำนาจของผีป่า ส โสถิติภิโร มหา และมีความสุขปลอดภัย ภายน เม. ภาย เม. ๑. วิธีภูมู่หมงส์ มีเรื่องเล่าว่า ชาวเมืองสาวัตติ ๒ คน บวชแล้วก็เที่ยวไป ด้วยกันเสมอ วันหนึ่ง พากันไปแม่น้ำอิรวดี เห็นหงส์บินมา ๒ ตัว องค์หนึ่งอเศราวดีนับว่าหงส์ตกลงมาคาตัวหนึ่ง ด้วยอวด ฝีมือว่า คัดกรามแม่ง ภิกษุทั้งหลายทราบแล้วพากันติเตียน นำความขึ้น กรามพูพระสวดา พระองค์ตรัสว่า ไม่ควรทำอย่างนั้น คนโบราณ เขายังทำความรู้เกียดสีในเหตุเล็กน้อย แล้วรัสญ์รั่มชาตกเป็น อุทาหรณ์ว่า :- [ คุรุธัมมชาดก ] ครั้งพระเจ้าอัฐบัชเสวยราชในอินปติณฑนคร ในกรุงรัฐ พระโพสิตตัวเกิดเป็นราชบุตร ภายหลัง เมื่อพระราชบุติว่าวงคต แล้วใกลเสวยราชย์แทน ทรงรักษาพุทธรรมคือศิล ๕ ประกอบบริสุทธิ์ บริบูรณ์ แม้นอื่นอีก คือ พระชนี พระมหาเสน พระเจ้าหน่องเธอ เป็นอุปราฏ พราหมณ์ปรโหริต อำเภอตำแหน่งขุนนาง นายประตู และนางวังนาถกสิ นครโสภิณ เหล่านี้ส่วร้ารักษาธรรมมันตามเสด็จ.