ประโยค - อันดับธรรมบทแปล - หน้าที่ 107 : หน้า 110/278

ประโยค - อันดับธรรมบทแปล - หน้าที่ 107 ก็สักให้รงใจ ยามเจ็บไข้ได้ป่วย ก็ต้องพยายามไปฝากฝึกไขข้อคั ยอยู่ ในสกุลที่รู้จักกันให้จนได้ แล้วได้รับงานดีดีนานในกลสว- หาความสารภาพนี้ว่่า :- [ แกล้วชาดก ] ในอดีตชาติ เมื่อพระเจ้าพรมทัตเสวยราชสมบัติอยู่ในกรุ พาราณสี พระโพธิสัตว์เสวยพระชาติเป็นพระราชาทรงอัห์หนึ่ง พระนาม ว่ากองค์ พระองค์ทรงจะราชสมบัติออกผนวชเป็นญ์ มี พวกข้าราช- บริพารบวตามเสด็จประมาน ๕๐๐ นาย พระอนุเทศเสวยชาติเสวยชาติเป็น นายกุมาลาของท้าวเธอ ออกบวชตามเสด็จเหมือนกัน นามว่ากัปปะ อันอัตวีลิฏ อยู่ที่ที่วันประเทศด้วยกัน เมื่อถึงฤดูฝนรวนไปใน กรุงเทพสี เพื่อหาอาหารมีสมเด็จ ๆ หวาน ๆ สัมพะ- พระมหา- โคฉันณเฑะ เสวยชาติเป็นพระเจ้าพราสสี ท้าวเธอพอทอพระ- เนตรเห็นหมู่ ฝี ก็กรรเลื่อนใส จีงเชิญให้อยู่ในราชสำนักก่อน มีชั มินาน เพราะเข้าบ้านเข้าเมือง เห็นนั่นเห็นนี่ พวกยุรีวิเศษต่างก็ กระสันเหลือออกกัน จึงลาอาจารย์เข้าบปไป ไปทำจิตใจต่อไปใน เหลือเต่าอาชีบิยติน ศินัตถยันภิครักษ์อาจี อาอาจารย์ไปทำจิตใจ แต่ไม่ใกล้กัน เพราะ คอฟังข่าวอาจารย์ ในอปรภาคายหลัง ท่านอุปอาจารย์อนคดีถึงแต่ พวกอันเตวลิกที่ลาไป ๆ จึงเกิดโรคขึ้นในท้อง อึดอัดอึดอ่วน พระ เจ้าพราสสีจังจัดหมอให้มารักษา โรคไม่ร้ะง ผลที่สุดต้องส่งไปใน