บทเรียนจากมันธฤา : หน้า 215/278

ประโยค 3 - อินคราคา ธรรมมะแปล - หน้าที่ 212 จ่ายให้ ไม่ทันครบ เงินหมดแล้ว ก็กู้นั้นเลยทือใจไม่สิัก ทรงแสดง มันธฤาชาตกว่าก:- [ มันธฤาชาตก ] ในครั้งบรมภูมิพระเจ้ากรุงพระองค์หนึ่ง ทรง พระนามว่ามันธฤา ทรงพระเดชนภาพครองมนุษย์โลกทั้งหมด ช่วงเวลาตามมือท่านั้น อาจบันดาให้ฝันแก่ลูกตลกฉันหลาม ถึงกระนั้น ยังไม่พอพระราชาทัย ปราศจากอำนาจฐานอื่นอีก แต่ไม่มีมนุษย์โลก จึงขึ้นไปรวบเอาเมืองแมนชันจามบามาราชิก อย่างนั้นก็ยังไม่พอ เขยิบขึ้นไปเอาชั้นคาวดึงสี่เป็นหนึ่ง ประทับอยู่บนชั้นคาวดึงสี่นั้น จน ท้าวสักกาเทรวาชฑูตไป ๑๓ องค์ ถึงองค์ ๑๓ ท้าวมันธฤาชุปธานา จะได้ความดังทั้งหมด แต่ไม่สมโภชในรอด จึงทรงตรอม ผลัดตกลงมาทิ้งลงในสวนหลวง ความทะยานออกกลิ่นเวลาถึงนี้ ยังไม่รู้จักเต็ม ในอุตสา สมเด็จพระศาสดาศรัสิเรื่องเป็นคาถาไว้:- [ ๑๔๔ ] ยาวา จนทิมสุริยา พระจันทร์ พระอาทิตย์เวียนส่อง ปรินรณ ทิศ ภูมิ วิริยา สว่างตลอดทิศเพียงใจ สพุทธ ว ทสา มนุษญู เหล่าปราณสัตว์ ที่อาศัยแผ่นดิน เย ปานา ปรเวินฐิสุติ เพิ่งนั้น ล้วนเป็นทาสของทั่ว มันธฤาช น กาฬถวายเสน ความอึดอึนในกามทั้งหลายไม่มี ติฏติ กามสู วิญญิติ เพราะฝนคือกาฬนะ ๑๔๕ ธมฺม ฐ๺๓ ๑/๑๕๔ เชา. ๔/๕/๓