เรื่องราวของสามเณรและพระพุทธเจ้า : หน้า 267/278

กระนั้นกฎกุฎุมพานให้แผ่ปาก ส่วนตัวผ่าพังพาบสระไว้ สามเณรจริงอัญเชิญเทวามาดและเป็นพยานในคำพูด แล้วทรามพุฒนากตัณฯไป ได้ ภายหลังพุฒนากล่าวลักษณะแต่เป็นศิรย์ เมื่อครั้งพระอุณฤทธิ์สามเณรสมุนไปเฝ้าพระศาสดา ภิกษุชอบบ่นโน่นนี่หยอกเอาะพระพุทธเจ้าทรงเห็นภิกษุเหล่านั้นว่าน่ารำคาญ ใครจะให้พวกเธออรบคุณวิเศษของสามเณร จึงทรงใช้ให้นำบำสาระ อนาคตภาวายวนสำเร็จแล้ว ทรงพระกรุณาโปรดองอญาติเป็นพิเศษ ให้สามเณรสมุเนะเป็นภิกษุต่ออายุ ๑ ขวบ ได้ว่าว สามเณรโสมกะก็ได้เป็นอย่างนี้อ่อกค่ะหนึ่ง ก็ภาคที่สามเณรได้ตอบกับพุฒนากนั้นดังนี้ :- สามเณรกล่าวว่า [๒๗๗] สุโณทิเม นาคราช ฟังข้าพเจ้า ก่อน พุฒนาก อุคคเท มหพฺพพล ผู้เครียงเดช มีใส่ใหญ่ ! เทหิ ม ปณิยังภู จองให้เจ้ากำข้าวเจ้าสักหม้อ เกษุชตุภูมิ อาโต. ข้าพเจ้าเอาไปเป็นยา. พุฒนากตอว่า ปุรตถิมสูตร ทิสกากา ในภาษากาบเบ้อบูรพา คงคา นาม มหาน้ำใกล้ชื่อคงคา มหาสุมกึเท อุปปติ ไหลลงสูมหาสุร ทิตฺว ตูว ปณิยัง ฤ. ท่านจงไปเอาน้ำจากนั่นเถิด.