อันธราคาธรรมบท : หน้า 272/278

ประโยค ๑ - อันธราคาธรรมบท - หน้าที่ ๒๖๙ กิสุสสุ เอกมฐูส พระองค์ทรงพอพระหฤทัยอะไร วชิ โรงเจสิ โดคม. ซึ่งเป็นชิ้นเอกนะพระโศกมะ? ทรงตอบว่า โกัส มฤตวา สุขา เสติ มำความโศกได้แล้วอนสบาย โกัส มฤตวา น โถติ มำความโศกได้แล้วไม่เศร้าโศก โกษสุ วิสมุสสุ พราหมณ์ ! อายชนสุรเสริฐ มธุรคุลสส พราหมณ์ การำความโศกซึ่งมีรักเป็น วชิ อริยา ปลาสุนต์ พิ ยิ้มออดหวาน ดุษฎี มฤตวา น โถติ ก็แล้ว มำความโศกนั้นได้แล้วหละไม่เศร้าโศก ๓๓. เรื่องพระปักธราวสี่สลิสระ มีเรื่องกล่าวว่า พระสิตเสระเรียนกัมมุฐานในสำนักของสมเด็จพระศาสดาแล้วเข้าป่ามาเผยสูธรรม อยู่ ใน เมืองถำแห่งหนึ่ง มีอุจิสาชาวบ้านใกล้ที่นั่นนิ่งได้ไหญ่ ๆ ในถ้ำนี้มีเทวดาลูกก่อนอยู่ก่อน อึดอัดคำ ๆ ไม่กล่ออุ้มรว่มกับพระผู้ศิล เข้าใจว่าท่านจะไปพระปูมิ มะริกันี้ ท่านก็ไม่ไป ครับจะบอกตรง ๆ ก็ไม่กล้า คิดแนสไลทางอ้อม จึงไปขบุตรชายคนใหญ่ของอุจิสtagon นและสั่งอุจิสว่าให้ออเครื่องยา จากพระเกษมทำยารักษา นางไม่รับ ทวาคอผ่อนลงมาให้น้ำล้างเท้า